Why you.... ? /Larry Stylinson

Final

Elimdeki bıçağı bileğime yaklaştırıp kesmeye başladım. Kanlar akarken bi duygu hissetmiyordum. Louis arkamdan sarılırken yanağıma hissedemediğim bi öpücük bıraktı.

"Artık sonsuza kadar beraber olucaz güzelim" dediğinde gözlerimini bileğimden ayırmadan güldüm. Kanlar bileğimden dökülürken başımın döndüğünü hissettim. Ayaklarım tutmazken yere serildim. Louis bana hala yukardan bakarken hafiften güldü.

"Yakında seni tutabilecem sevgilim sadece acıya biraz daha dayan" dediğinde gözlerim ağırlaşmaya başladı.

"Acımıyor ki " diyip güldüğümdr her şey durdu.

Gözlerimi açtığımda hala uzandığım yerdeydim. Hafiften kalktığımda bedenim benle kalkmadı. Kaşlarımı çatarak yüzüme baktığımda bir el omzuma kondu.

"Hadi sevgilim gidelim" arkasındaki boşluğu gösterdiğinde rahatsızca kafamı kendime doğru çevirdim.

Kapı çalmaya başladığında refleks olarak ayağa kalktım kapıyı açmak için. Sonra durdum gitsemde açamazdım. Kapı 10-15 dakika daha çaldığı süreçte Louis bana arkadan sarılmış kapının açılmasını bekliyorduk. Anahtar sesi duyulduğunda derin bi nefes aldım.

"Harry!" Liam Zayn ve Niall aynı anda bağırdığında gözlerim yaşla doldu. Niall mutfağa girip çığlık attığında gözlerimi kapadım. Liam ve Zayn de odaya gelirken Niall ağlamaya başladı. Yaşlar yüzümden hızlıca akarken Louis'in elini sıktım. Bana daha da sıkı sarıldığında kafamı hafiften boynuna koydum. Liam boynumdaki parmaklarını çekip kafasını salladığında Zayn de ağlamaya başladı. Liam ambulansı aramak için telefonunu çıkarttığında Louis beni arkaya doğru çekmeye başladı.

"Hadi güzelim bu kadar acı yeter. Söz veriyorum hepsi iyi olacak. Biz de iyi olacaz. Sana söz veriyorum." Kafamı salladım ve beni çekmesine izin verdim. Vücudumu ona döndürüp dudağına küçük bi öpücük kondurup elini tuttum. Bana gülümsediğinde boşluğa doğru yürüdük.

●●●●●●
Tanrı onlara çok güzel bir yer yapmıştı. Onlar bile Tanrının gözdesiydi. Her zaman iyi kalpli olmuşlardı, herkese yardım etmişler ve birbirlerini deli gibi sevip hiç aldatmamışlardı. Dünyada böyle insan yoktu. Tanrı bi taraftan üzülüyordu. Dünya iyice kötü bi yer olmuştu. Nefret, kin, kıskançlık, üzüntü dolmuştu ama Harry ve Louis mutluydular. Kendi evlerinde iki tane çocukları olmuştu. Birbirlerini çok seviyorlardı ve onlara laf atanlar yoktu.

Uzun lafın kısası masallardaki sonladr gibi olmuştu. O zaman biz de bu hikayeyi o klasik cümle ile bitirelim.

Ve sonsuza dek mutlu yaşadılar.

All the love xx