Nisan, hatırladığı kadarıyla anlatıyor 5 yaşlarını az buz hatırlıyormuş şuanda 20 yaşında genç alımlı bir o kadar da 40 yaşlarında bir kadın gibi belki bir çoğundan daha olgun! Ufak bir köyde tertemiz bir şekilde yaşamaya çalışıyor o zamanlar, alkolik bir baba ve para düşkünü annesi ile birlikte tabi arada bir yatılı okuldan gelen kendinden 11 yaş büyük abisi, ne yazık ikisi de aile hayatı görmeden kardeş sevgisi içinde büyümeye çalışmış ve anlatmaya başladı.. Bir gece annem ile birlikte oturuyorum elimde bebeğim şarkı söylüyorum mutluyum çünkü bir çocuğum ve herşey olması gerektiği gibi gidiyor, annem de bana atkı örmek için çabalıyor tabi akşam 10 sıraları oldu ve babam bana çikolata getirecek sabah söz vermişdi çünkü ama annem korkmaya başladı anlamıyorum neden korkuyor? Ses geliyor dışarıdan araba mı geldi? Evet evet bu babam canım babam geliyor saklanıp ona sürpriz yapmak istiyorum. Kapıdan ayakta duramayan çok kötü kokan biri girdi iceri ve gerçekten saklandığım yerden çıkmak istemedim, bana mı sesleniyor? Evet sanırım beni çağırıyor korkuyorum, efendim babacım? "Kes sesini git bana ayran getir." diye azarladı halbuki benn neyse bugün bir şeye morali bozuldu heralde ama annemle tartışmaya başladılar ve abim mutfak dolabına saklanmış ne yapıyor orada çok korkuyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sahi suçum neydi benim?
No FicciónBu Benim Hikayem! Cennet annelerin ayakları altında mı gerçekten? Yani tüm annelerin! Peki babalar her zaman kız çocuklarının ilk aşkı mı olmuştur? Ya değilse? Ya o çocuk büyüdükçe kin güttüyse, ufacık bir kız çocuğunu neden sığdıramadınız ki dünyan...
