Sevgi denince insanın aklına ne gelir. Bu gençler tamda sevginin hayata dökülmüş haliydiler. Aralarında binlerce kilometre yol olmasina rağmen sanki yan yanalar gibi davranmaktan yıllarca hiç bıkmadılar. Hiç yalan söylemediler, hiç aldatmadılar birbirlerini. Uzaklık onlar için bir fîrsat değildi aslında. İstediklerini yapabilirlerdi ama yapmadılar. Hep sadık kaldılar. Heran özlemek sevgilerini kalplerinde hissetmek o cosku anlatılmazdı işte. Öyle seviyorlardı onlardı. Kimseye aldırış etmeden dedikodulara kulaklarını kapatıp umursamadan aileyi eşi dostu. Uzaktan sevmek sevginin en zoru en tatlısı idi. Böyle bir sevgi kimseye nasip olmaz kolay kolay. Hergün konuşmalar mektup yollamalar hatta hediye yollamalar. İmkanları olsa kalplerini söküp göndereceklerdi. Zaman geçiyordu. Birinci yılları bitmek üzereyken tartıştilar telefonla konuşurken. Ama ikiside pişman biraz beklediler ikiside. Kalpleri temiz ya olacağı varmış ikiside aynı anda özür mesajı gönderiyorlar birbirlerine. Ayrı yerlerde uzakta gözleri doluyor ikisininde . Barışıyorlar söz veriyorlar ikiside bir daha olmasın diye.
