HAYIR

Tuhaf şeyler.

Jeffrey'i süzdükten sonra konuştum.

"Bende kendi ismimi severim evet güzel isimdir."

"Eheheh evet harika bir isim bence."

"Sırf benimle daha yakın olmak istediğin için mi böyle yapıyorsun?"

"Hayır!"

"Tamam tamam bağırmana gerek yok Jeffrey."

Kapıyı çaldıktan sonra Alexander içeri girdi.

"Merhaba Lisa."

"Adımı nerden biliyorsun?"

"Uh şey... Unuttunmu? Hani İnstagram'da tanışmıştık."

"Aaa Alexander!"

Gerçek dostlar olmuştuk artık. Ona sıkıca sarıldım. O da bana sarılmıştı.

Alexander Jeffrey'in abisi idi. Ondan 2 yaş büyüktü. Benden ise 3 yaş büyük.

Alexander'ın güzel iç açıcı mavi gözleri vardı. Saçları açık kahverengi idi. 

"Demek ki küçük kardeşim ile tanıştın Lisa."

"Bana 'Küçük Kardeşim' demeyi bırak."

" 'küçük kardeşim'." sırıttı.

Ben ikisine salak gibi bakıyordum.

"Kavga etmeyin." ortalarına geçtim ve ikisini de ayırdım.

İkisi de arkalarını döndüler ve ellerini kovuşturdular.

"Of ben gidiyorum siz iki salak didişmeye devam edin." dedim ve kapıyı açtım.

İkisi de aynı anda kolumu tuttu.

"Tamam Lisa. Gitme kavga etmiyeceğiz. Değil mi Jeffrey?"

"Hı hı Evet."

"Off tamam. Eee oyun oynayalım?"

"Olur. Olur mu Alexander?"

"Olur tabikide."

Aşağıdan annemin bağırma sesini duydum.

"LİSA GEL GİDİYORUZ!"

"Başka zaman o zaman çocuklar." ikisine de el salladım ve  çantamı yerden alıp aşağı koşarak indim.

Dışarıda olan ayakkabılarımı giydim.

Arabanın yanına gidip annemi beklemeye başladım.

Yağmur yağmaya başlamıştı. her damlası kafama düşüyordu. Saçlarımdaki yağmur damlaları.. Su kaydırağından kayan insanlar gibi saçlarımdan akıp gidiyordu...

Annem arabanın kapılarını açtı ve kendimi arka koltuklara attım.

Hava simsiyah olmuştu. Dolunayın verdiği ışık parlak ve güzeldi.

Annem arabayı çalıştırdı ve ıslak asfalt da arabamız harekete geçti.

                          ***

Yolun yarısında iken bir kamyonun tekerlerlekleri yağmurdan dolayı kaymış bize doğru kornasını çalarak geliyordu. Annem kaçmak isterken boşluktan ormana doğru aşağı doğru yuvarlanma ya başladık. Ben çığlık atıyordum.

"ANNE!!!"

Annem bayılmıştı. Araba durduğunda arabadan çıkmaya çalıştım. Kapıyı zorla kırarak açtım. Telefonumu arıyordum. Ve buldum. Hiç bir şey olmamıştı. Kumaş ile sardığım iyi olmuş.

Ormanın içindeydik ve karanlıktı. Korkuyorum. Kulağıma bir fısıldaması geliyordu. Ama anlamadığım bir fısıldama...

Polisi aramak için numarayı çevirdim. Ama çekmiyordu. Lanet olsun!

Annemi arabanın içinden yavaşça çıkardım.

"İMDAT! YARDIM EDİN."

1 saat boyunca bağırmaya başladım.

Ama hiç kimse gelmemişti.

Annemin nabzına baktım. Hala atıyordu...