Being A Kpop Idol [Updated]

4

Chapter 4: Pallas

Nagtuturo ang teacher nang narinig naming bumukas ang pinto. It was Jaemin. Meron siyang bandages sa mukha niya. The teacher paused at lahat kami ay napatingin sa kanya.

"Sorry I'm late" sabi niya at napatingin sakin. Umiwas ako ng tingin sa kanya at umupo na siya sa tabi ko. "

Okay, class. Let's continue the lesson" sabi ng teacher at nagpatuloy sa pagtuturo. I glanced at him at natutulog na naman siya. As always.

Buong klase ay nakinig lang ako, at siya, tulog pa rin. Nagtataka pa rin ako kung paano siya na-ospital. Di ako ganun ka-sama para hindi man lang mag-alala sa kanya. Nag-ring na ang bell at lunch na. Tumayo na siya sa upuan niya at pumunta sa cafeteria. Something is very off.

Kumain nalang ako ng sandwich ko at niligpit ang mga gamit ko. Nawalan ako ng gana.

Umakyat ako sa second floor at pumunta sa locker room. Ako lang ata ang tao dito at medyo madilim-dilim dahil nakapatay ang main switch. Ano meron?

Binaliwala ko nalang ang strange atmosphere at bubuksan na sana ang locker ko nang may narinig akong nagbulungan.

"Uy, kilala mo ba yung babaeng Song Jihye?" tanong nung isang boses babae. "Oo, ano meron?"

Natigil ako nang marinig ko ang pangalan ko. Ano kailangan nila sakin?

Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Hyunwoo. Nabigla naman ang mga babae at umalis na. Aish, ano ba kailangan nila sakin? My curiousity is killing me! Kung hindi lang pumasok si hyunwoo eh.

Kinuha ko nalang ang gamit ko at naglakad paalis. Nilagpasan ko lang si Hyunwoo nang hindi naging maganda ang pakiramdam ko. Nakalabas na ko sa room pero sobrang sakit ng ulo ko. Para bang pinupukpok ito. Nandidilim na ang paningin ko at onti-onti na akong natutumba. Hanggang sa matuluyan ako.

Hyunwoo's POV

Nandito na naman yung dalawang babae na yun. Aish.

Nagulat ako nang makita ko si Jihye sa loob ng locker room. Does she know?

I was frozen in place ng lagpasan niya ko. Mukhang alam niya na nga. Stupid me. Dapat inunahan ko sila. Aish!

Kakausapin ko palang sana si Jihye nang nakita ko siyang nakasalampak sa sahig. My eyes widened. Tumakbo agad ako papunta sa kanya at tinignan ang pulso niya. Mabagal ito at halos di na siya humihinga. Binuhat ko agad siya at tumakbo papuntang parking lot. The clinic here is no use, babaliwalain lang nila si Jihye. Tumakbo ako sa hallway at lahat ng estudyante nagtitinginan at nagbubulungan. Palabas na ko ng building nang bigla akong pigilan ni Jaemin.

"Saan mo siya dadalhin?" tanong niya. I don't have time to explain. Binaliwala ko nalang siya at hinanap ang kotse ko.

"Driver, Pallas Hospital" sabi ko sa driver at ibinato ang susi ko. Dahan-dahan kong sinakay si Jihye sa kotse at pinatungan siya ng kumot. She's cold as ice. "Driver, buksan mo yung heater" utos ko. "Pero sir, mainit na po sa loob ng sasakyan" sagot nito. "Just fcking turn it on!"

"Yes sir." bumalik ang tingin ko kay Jihye. She's still not breathing. Her pulse started to get slower and slower and her body is getting colder. I knew this would happen!

May alam kami na shortcut papuntang hospital kaya naman wala pang 10 minutes ay nakarating na kami doon. I called a nurse at inilatag niya ang ambulance bed at hiniga doon si Jihye. Alam kong di lang to basta-bastang pagkahimatay. It's much worse.

Naghintay ako dun sa sofa at minasahe ko ang temples ko. This is stressing me out. It's not that I care that much for Jihye, I just don't want the same damn thing to happen 6 years ago.

May dumaan na doctor na alam kong nagasikaso kay Jihye kaya naman lumapit agad ako sa kanya.

"Mr. Lee, what happened to her?" I asked. "I'm glad you brought her to the hospital. It's not very serious. But she needs a treatment. Do you know the number of her parents?" tanong niya. Tinignan ko ang ID ni Jihye na hawak-hawak ko at nandun ang contact information ng guardian niya. Tinawagan ko agad ito pero ayaw sumagot. I tried multiple times but still no answer. "It won't answer, for pete's sake!" sumuko nalang ako at binalik ang phone ko. "I'll just talk to them. Just tell me what happened to her." I pleased him.

"I'm afraid she has the same symptoms as your brother. But don't worry, it won't get worse. Just one treatment and she'll be fine." nakahinga ako ng maluwag nang malaman na okay lang siya. "How much is the treatment?"

"120k, Sir."

"I'll pay for it. Here's my credit card." inabot ko ang credit card ko without hesitation. "But, sir.." "Just do as I say!" di na siya makaangal pa at Pinascan niya na ang card sa cashier at ibinalik yun saakin. "Just treat her anyway possible. And make sure this won't happen again." I said.

"Yes, Sir Park.  But It'll take a week for her to recover. Does the school know?"

"Not yet. Ako na bahala sa mga ganyan. I'll make sure to visit her parents this day and ask her company about it. You have my word." I said. Um-oo ang doctor at umalis na ko sa hospital namin. I was relieved that it won't get any worse. Unlike my brother.

-------------------

It has been 2 months? 3 months? Since I last updated but I became busy these days sooooo

napa-english na rin ako HAHAHAHA
Anyways, I hope you keep supporting me and stay tuned until the end. Yes, I'm going to still continue it. I was quite busy dahil ginagawa ko ang First Snowfall. It's as good as this but has more thrill and kilig-kilig hahahahahaha

bye guys! See you on the next chapter! :*