¦JJK¦✔️You Touch, You Die ¦Tamamlandı¦

Three

Yaklaşık iki haftadır Jungkook'la görüşmüyordum. Defteri aldığından beri, bi daha onu görmedim..

Çünkü korkuyordum.. Defteri okuyup benden soğumasından. Cidden aptalım! Niye korkuyorsam onu bile anlamadım.

Camdan dışarı baktığım zamanlarda çok nadir eve uğruyor, üzerini değiştirip çıkıyordu.

Bugün kahvaltımı yapıp kendimi temizliğe vurmayı düşündüm. Ki yaptım da..

***

Bütün işler bittiğinde çöpleri atmak ve markete gidip bi kaç bişey almak için üzerime kapşonlumu giyip dışarıya çıktım.

Çöp konteynerının yanına geldiğimde elimde ki çöpleri bi kenara bırakıp kapağını açacakken benden önce başka birisi davranmıştı.

Teşekkür etmek için arkamı döndüm.

"Teşe- J-"
"J-jeon Jungkook?! Bu tepkiyi vericektin öyle değil mi? Alıştım artık Eun Yeon. Beni her gördüğünde bu kadar şaşırma. Benimle birlikte bi yere kadar gelir misin?"
"Tabi.."

Jungkook'la yeşillik bi alana geldiğimizde ikimizde banka oturduk.

Kook bana döndü ve çantasından bişey çıkartmaya başladı.

Defteri çıkarttığında gözlerimi kocaman açtım ve ona baktım.

Bana uzattı ve konuşmaya başladı.

"Bu senin, Eun Yeon. Beklediğin sorunun cevabı, hayır okumadım. Aslında çok düşündüm okumak için ama bişey beni okumamam için sürekli engelledi. Bu yüzden sana geri getirdim."
"Ben.. Teşekkür ederim."
"Neden teşekkür ediyorsun ki?"
"Eğer o gün gelip Sun Bi'den defteri almasaydın çok kötü şeyler olabilirdi.."
"Ne gibi kötü şeyler?"
"Kötü şeyler işte. Herhangi bi kötü şeyler.."
"Peki.. O zaman artık eve gidelim, ne dersin?"
"Tabi.. Şey acaba, bi ihtimal eve geri dönmüş olabilir misin?"
"Evet, döndüm. Annemle barıştığımdan değil, yerine oturması gereken şeyler var."
"Huh? Nasıl yani?"
"Boşver, önemli değil yani. Hadi gidelim."

Kafamı salladım ve ilerlemeye başladık.

Şu tabloyu, 40 yıl düşünsem aklıma getiremezdim. Ama şuanda Kookie'yle birlikte yürüyordum.

Koskoca boş sokağı, sadece biz dolduruyorduk. Beni onca sene görmeyen, deli gibi sevdiğim çocukla birlikteydim şuanda. Bundan güzel ne olabilir ki..

***

Jungkook'tan

Eve geldiğimde anneme görünmek istemeyerek direk odama geçtim ve camdan Eun Yeon'un odasına doğru baktım.

Bunu neden yaptığım konusunda en ufak bi fikrim yoktu ama etkileyici birisi olduğu hakkında yalan söyleyemezdim.

Veya belki de, eskilerden gelen bişeydir..

Eun Yeon, bi daha seni tanımadığımı veya seni görünmez birisi olarak gördüğümü düşünme. Çünkü seni benden iyi kimse tanıyamaz..