Yan Komşum

5.BÖLÜM

Kaybolmuş gibi hissediyordum kendimi. Üzgün, kızgın, kırılmış, parçalanmış ama en önemliside ihanete uğramış gibi.

Okula erkenden gittim bu sefer kimseyi görmek istemiyordum. Erkenden gidip geçtim sırama. Biraz sonrada herkes yavaş yavaş gelmeye başladı. Defne yine etek giymişti! Giy giy sen sonrada pişman olmada bu kadar erkeğin içinde.

Amcası da bir şey demiyor lan! Nasıl amcasın sen!?

Tüm gün derslerle geçmişti öğle tenefüsünde anılı gördüğümde yanına dogru gitmeye başladım. Ama yanına çakılda geldiğinde olduğum yerde durup onlara baktım. Dün nerdeyse beni öldürecekti anılla geldiğim için buğün de anıllamı konuşuyordu? Ah beni akıllı bulmaz ki.!

"Sana ondan uzak dur demedim mi lan!"

Diye bağırınca çakıl duvarın arkasına geçtim. Her zamanki gibi okuldan çıkmıştım biraz ileride gördüm anılı ama şimdi çakıla öldürecek gibi bakıyordu.

"Sana yaptıklarını ödeticem seymen kurtulamayacaksın!"

Seymen...? Evet çakıl seymen... Ne alaka ya? Of kafam karıştı biraz daha açık konuşun ya!

"Seni öldürürüm duydun mu! Ona dokunma! Hiç bir şey bilmiyor o!"

Hala sinirliydi hemde çok fazla... Yapma ama böyle ya sen sinirlendikçe o alnında oluşan damarı.... Neyse konumuz bu değil.

"Kardeşime yaptığının aynısı ona yapacağım!"

Dediğinde gözlerimi kocaman açtım. Kimden bahsediyorlardı ki? Kimse cidden öldü.

"Sence ben izin verirmiyim buna!?"

Dedi tam burnunun dibinde durup anılın çakıl. Aynı boydalardı ve birinin tek bir hamlesi ikisinide bitirirdi.

"Sen benim kardeşimi öldürdün! Bende senin hayatını bitiricem."

Dediğinde anıl hayatımda hiç bu kadar büyük bir şok yaşamamıştım. Nefes almayı unutmuştum resmen. Şok içinde karşı tarafa bakıyordum.

"Ben öldürmedin onu!"

Duyduklarım saçmaydı hemde çok! Çakıl yapmış olamazdı evet sadece bir yanlıl anlaşılmaydı bu.

Kendimi suçlu gibi hissetsemde ne olacağını merak ediyordum.

"Kardeştik biz çakıl ama senin yüzünden iki okulda birbirine düşman sence mantıklı olan ne? Savaşacak mıyız? Hayır sen benim canımdan bir parça aldın ben senden daha fazlasını alıcam."

Kendimden geçmiş şok içinde olanları dinliyordum.

"Yapma anıl! Hiç bir günahı yok onun."

"Ya benim kardeşimin onun ne suçu vardı çakıl? Söylesene!"

Çakıl sustu. Hiç bir şey söylemeden öylece anıla baktı.

"Bak cevap bile veremiyorsun! Neden çünkü haklıyım. Sen bir parça aldın ben senin herşeyini alıcam."

"Yapma anıl."

Dedi çakıl ilk kez onu çaresiz görüyordum. Çaresiz bir şekildeydi. Bir şeyler iyi gitmiyordu hemde hiç iyi gitmiyordu.

"Çok geç çakıl şimdi seçim zamanı..."

______

Artık kaybetmiştim. Duyduklarımı geç yaptığı seçimi bile duymamayı diliyordum ama nafile sürekli duyduklarım karşısında şaşkınca etrafa bakmaktan, bir taraflara toslamaktan en önemliside durmayan göz yaşlarımı nasıl dindireceğimi düşünmekten başım ağrımıştı.

Keşke hiç duymasaydım. Sanki ölmüş gibi hissediyordum. Öldüm aslında ama ruhen bedenen değil.

Kaybettim tekrar ve tekrar bazılarımız doğuştan kaybeder ama bazılarımız büyüdükçe peki siz hangisi oluyorsunuz?

Ben hem doğultan kaybettim hemde büyüdükçe ama adalet değildi bu.

Yalanlarla yaşamaktan bıkmıştım. Nede erkek lisesine geldiğimizide şimdi daha iyi anlamıştım. İntikam... Tek istedikleri intikamdı...

Defne ve anılı yeğen olduklarını biliyor muydunuz? Bende bügün öğrendim her şeyi. İntikamdı ikisininde istedikleri.

İkiside çakıldan kurtulmak istiyorlardı.

Kendi kendime oturdum tüm gün eve gelmedi defne zaten herşey ortaya çıkmıştı gelse kaç yazardı ki? Koltuğa oturup kendime çektim ayaklarımı.

Neden her hikayede ki gibi olmamıştı benim hikayem. Beyaz atlı prensini bekleyen bir prenses olamadım ki ben. Ölen süreli ölen bir prenses oldum ben.

Hani wattpad klişeleri olur ya onlardan olsaydı keşke. Bir badboy bir saf kızın aşknı anlatan bir hikaye nasıl güzel olurdu dimi?

Sevmek yada ölmek hangisi?

İkiside değil çünkü severseniz ölürsünüz. Sevginiz aşkınız için.

Derin bir nefes alıp evden çıktım. Kapıda yağız vardı. Kaşlarımı çatıp ona baktım.

"Ne oldu?"

"Derin buğün olanlar -"

Hemen sözünü kestim.

"Buğün olanlar neydi biliyor musun yağız? Koca bir saçmalık! Çocukluğumu geçirdiğim kardeş dediğim kız bana ihanet eder sevdiğim adam seçim yapar ama ne olur yine ortada kalan ben olurum. İlk kez ya ilk kez sevdim ben oda çakıldı ama ne oldu!! Ne oldu biliyor musun ne kadar yanlış kişiyi sevdiğimi anladım ben! Beni sevmeyen bana yüz vermeyen adama aşık oldum. Neden izmirde kalmadım ki ben? Neden geldim istanbula onuda bilmiyorum ama dayanamıyorum! "

Diyio göz yaşları içinde yanından geçip gittim. Sevmeyin, güvenmeyin en önemlisi kardeşim demeyin! Çünküm ihanete uğrarsanız kurtulamayacaksınız.

Çakıl seçimini yaptı. Bir seçim yapması gerekiyordu birinin ölmesi gerekiyordu ve o beni seçmişti.!

Benim ölmem gerekiyordu şimdi! Hay hay efendim ölürüz bizde. Ölüm kolay iş gerisi boş iş!

Yıldıza basın bakalım.... Seviyorum sizi gençler...