İNFERUS

2.Bölüm

"Sen burada mı yaşıyorsun?" diye sordu öksürüklerinin arasından.

Adem komodinin üstündeki cam sürahiyi alarak bardağa su doldurdu.

"Bunu da nereden çıkardın?" Elindeki bardağı ona uzattı ve içmesini bekledi.

Genç adam su için teşekkür etti ve bardağı komodinin üzerine bıraktı.

"Her..." doğru kelimeyi bulamayınca hatırlayabilme umuduyla boş duvarın ortasına simetrik bir şekilde asılmış duvar saatine dikti gözlerini.

Objenin adını hatırlayamıyordu.

Adem ne olduğunu anlayamadı. Sonrasında hasta gencin bakışlarını takip ederek duvar saatini gördü.

"Saat.." diye mırıldandı farkında olmadan.

Genç aradığı kelimeyi bulmuş olmasının verdiği heyecanla sesini hafifçe yükseltti.

"Evet saat. Her saat başı buradasında ondan sordum." içtiği su ile sesindeki imalar daha net anlaşılırken Adem kıkırdadı.

"Eeee birilerine bakmam lazım değil mi?"

Adem az evvel oturduğu tekli mavi berjere tekrar oturdu ve bacak bacak üstüne attı.

"Kim olduğun hakkında bir fikrin var mı? Ya da hatırladığın her hangi bir şey?"

Genç adam bu soruyu bekliyordu. Bir kaç kez gözlerini kırptı ve konuya odaklanmayı denedi.

"Bak Adem. Cidden deniyorum. Ama..." çaresiz bakışlarını Adem'in gözlerine dikti. "Ama sonuç iftihara sürükletecek bir... Baş. Baş ağrısı. Sanki beyin benim değilmiş gibi. Kalp benim değilmiş gibi. Kendi bedenime yabancıyım."

"İntihar."

Adem şüphe dolu gözlerle ayağa kalktı.

"İlginç.Hem de çok..."

Genç telaşa kapıldı. "Ne ilginç? Neler oluyor Adem?"

"Neyse. Şimdi konuya geri dönelim."

Adem zaten hatırlamasını beklemiyordu.

"Hocalarım ve ben travmatik bir sonuç olduğunu düşünüyoruz. Seni bulduğumda ağır bir kafa darbesi almamıştın. Yani yaşadığın durumun yan etkisi olabilir."

Genç adam derin bir nefes aldı sızlayan ciğerlerinin izin verdiği kadar. "Tekrar hatırlayabilecek miyim?" sesi üzgündü.

"Bu sana bağlı."

Genç yavaşça başını salladı. Konuşacak durumu yoktu. Gözleri sebepsizce dolmuştu. Kafasını pencere tarafına çevirdi. Adem'in kendisini görmesini istemiyordu.

Adem durumun farkına vardı. Boğazını temizledi ve "Sonuçların çıkmıştır ben hocama göstereyim." dedikten sonra odadan çıktı.

Yalnızlığı ile baş başa kalan genç dolmuş gözlerinden bir kaç damlayı özgür bıraktı. Gözlerini ellerine çevirdi.

"Bunlar... Bu-bunlar benim mi?"