William'ın özür dilemesinin üzerinden geçen günler giderek çoğalıyordu. Tess mutluydu. Tanıştığı genç adamla geçirdiği o uzun geceden sonra tekrardan mutlu olabildiğini gördüğü için mutluydu.
Notaların ve yağmur damlacıklarının sokakları yalanlardan arındırıp tüm çıplaklığıyla gözler önüne sermesi, onun için paha biçilemez bir duyguydu.
Ama mutluluk bir kademeye kadardı, kısa süreli ve beraberinde getirdiği hataları doğuran bir histi. Cep telefonu titredi Tess'in. Odanın içerisinde uyandırdığını melodi yüzünden yüzünü buruşturdu.
Sam: Sence de notalar seni anlatmıyor mu?
Gülümsemesi yüzüne genişce yayılan Tess, Sam'e cevap vermek için önündeki dosyaları itip telefonunun tuşlara dokundu.
Tess: Notalar benim için bir yaşam kaynağı seninde öyle, benim de... Hayata tutunmamı, tutunmamızı sağlayan bir döngü.
Sam:Benzerlikler insanların birbirini kırması için bir sebep midir?
Tess ardından telefona bakarak yine gülümsedi. Benzerlikler doğanın işleyişinde var olan temel bir yapıydı. Duyguları da beraberinde getiren bir yapıydı.
Tess: Benzerlikler farklılıkları doğurur, Sam.
Sam: Tess, Tess, Tess... Ben farklı değilim. Normal biri de değilim.
Sam kişisi sessize alındı.
Her güzellikte bir kusur vardır ve onun kusuru yine sevgiye muhtaç olmasıydı.
