06.09.2017
Çarşamba
22:59
O kadar uzun zamandır bastırıyorum ki içimden geçenleri, atmak istediğimde dertleri titriyor her bir yanım..
O kadar alışmış ki benliğim onlarla birlikte yaşamaya lüzum görmüyor bu çabayı.
Bazı zamanlar üç saat bile dayanamazdım yazmadan.
Şimdi şaşıyorum nasıl oldu da üç ay içime hapsettim bu kadar duyguyu.
Peki ya bu kadar zorlanışıma ne demeli.
Sadece zorlanıyor muyum, korku mu yoksa her kelimede bir beni durduran.
Zamanında hiç aralıksız sayfalarca yazardım.
Şimdi mi?
Şimdi ise nefes almak için cümlenin bitmesini bile bekleyemez oldum.
Özür dilerim diycem..
Ama kimden?!
Kendimi bu kadar hâkir görüşüm nedendir neden?!!
Nerde başkalarının bende gördüğü bencillik, özgüven, güçlülük, umursamamazlık nerde?
Nedendir kendi içimde kendimi bu kadar hor görüşüm?!
Evet güvenemiyorum,hem de hiç kimseye..
Ama kendime bile mi.?!!!
MÂYE
