BAALBERİTH (DURDURULDU)

Varlığın ARAYICISI - 2

Rask bir gökyüzüne birde elindeki yüzüğe bakıyordu.  Ustasını babası olarak görüyordu.  Doğruya baba babasını da uzun zamandır görmemişti.  Sahi eskiden olduğu gibi ona bir sevgi beslemiyordu.  Sadece onun yapımında emeği olduğu için ona saygı duyuyordu.

Rask ne kadar öldürmek istesede ustasını aslında onu bir baba figürü gibi görüyordu.  Hem zaten biyolojik babası onu hiç arayıp sormamıştı.  Onu tek başına bırakmıştı.  Ama ustası...  Ustası ona güç vermişti hem bir insanın baban olarak görmen için kan bağına ihtiyaç yoktu.

Baalberith de rask ile aynı düşünceleri taşıyordu hatta şuan ki onun tam hali idi.  Ama işler onların istediği gibi olmayacaktı. İkisi yüzünden tüm varlıklar alemi hem umuda olan inançlarını yitireceklerdi.  Hemde umutsuzluğa daha sıkı söveceklerdi.

Ama hiç biri onların gerçek kişiliklerini ve ruhlarını bilemeyecekti. Varlık yine hakikate sırtını dönecekti. Ama unutmayın hakikat her zaman bir kişi için bile olsa ortaya çıkacaktı.

Rask biraz daha gökyüzüne baktıktan sonra hafifçe sağ elini yumruk yapıp gözyaşını sildi. Sonra ise yüzüğü parmağına taktı ve içindekilere baktı.  İçinde koskoca demirden bir yapı vardı. Ve bir kitap ilk olarak kitabı çıkardı. Demirden yapıyı ise sona bırakacaktı.

Kitabı yüzükten çıkardı ve önüne koydu. Sonra ise ustasının dediği şey aklına geldi ama hiç içerisinde kitap sözü geçmemişti. Kitabın kapağını açmaya çalışırken kitap beyaz bir ışık olup zihnine girmeye başladı.  Tabi o sırada bütün bedenine bir acı hissi yayılmaya başladı.

O acı git gide yok olacağına daha da büyüyordu. Rask çektiği acı yüzünden yerlerde debelenip dövünüyordu. Ama nafile bir türlü geçmek bilmeyen bir acı kaplamıştı bedenini acının şiddeti öyle çoktu ki değil çığlık atmak nefes alamıyordu.

Bir kaç saniye sonra herşey bitmişti. Acı ise sanki hiç var olmamış gibi yok olmuştu. Rask'ın ise kafasında bir ses geldi bu sesin gelmesi ona ustasını hatırlattı. Ama ses ustasının değildi. Bu ses başka birinin sesiydi.

Rask sese kulak verdi " merhaba insan ben yüce olanın yarattığı evren ile ilgili tüm bilgilere sahip bir kitabım. Benim görevim seni çıkacağın yolda gideceğin yerler hakkında  bilgilendirmektir."  dedi 

Rask ise demir yapıyı çıkarmaya başladı  demir yapı bir saray kadardı. İçine açılan bir kapı vardı.  Ve birden gelen acı ile yere çöktüm. Ardından ise bu demir yapının adının uzay mekiği olduğunu ve nasıl çalıştığını  biliyordum.

Ondan sonra ise son kez ormana ve ustamın gerçek hali ile tanıştığım yere son kez baktım. Burada bana her şeyi anlatmıştı bunun ilk başta bir test olduğunu, ilk yaşamımda ki adımı,  nasıl öldüğümü bile söylemişti.

Hatta bana ilk adımla hitap edebileceğini de söylemişti. Ama ben rask olmayı tercih etmiştim. Uzay mekiğine bindim ve ki motorlarını çalıştırdım. Mekik kendi kendine enerji çekebiliyordu. Ve bu yüzden istediğimiz yere zahmet çekmeden gidebiliyoruz.

Yavaş yavaş havalanırken ustamın uzaktan bana el salladığını hissediyorum bunu biliyorum çünkü bir çocuk babasının ne hissettiğini bilir.

Onlar öyle düşünüyorlardı. Ama yıllarca birbirlerini tanımadan kin güdeceklerdi. Ve ikiside yeminler içecekti ve en son ayakta kalan kazanan olacaktı. Ama belkide kazanan hiç olmayacaktı. Kader bu yaratıcı onu kendi haline bırakmıştı aynı duygular gibi.

Rask yavaş yavaş yükselmeye devam etmeyi bıraktı ve hızlandı ve en sonunda uzay boşluğunda idi. Bir süre dünyaya baktı ve uzayın derinliklerine bir yer onu çağırıyordu ama çok çok zayıftı bu çağrı ve ilk durağına doğru yola çıktı

Ve kader yine bütün hızı ile ağlarını örmeye devam ediyordu.

Baalberith'i rask gittikten sonra yüce yaratıcı çağırdı ve " baalberith sende yolculuğa çıkıyorsun"  dedi

Nasılsınız okurlar
FANTASTİK İÇİNDE 43. SIRADAYIZ BU GURUR HEPİMİZİN.

BANA BUNU YAŞATTIĞINIZ İÇİN HER BİRİNİZİ AYRI AYRI ÖPÜYORUM

VE
YAZAR SİZİ ÇOOOOOOOOOOOOOOOOOK SEVİYORRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR