Whovian Vloggers ( Charlie McDonnel and Alex Day Fanfic.)

Dedem İçin...

Sabah uyandığımda abim başımdaydı.

-Güzel kardeşim, hadi kalk tatlım okula geç kalaöcaksın.

-Rüyada mıyım?

-Yok, bak, her şey gerçek. Hadi ama uyan tatlım. Sonra derslerini kaçırırsın.

-Sen kimsin ve abime ne yaptın?

-Ben Jack'im ve abine bir şey olmadı.

-Kaç günlük ömrüm kalmış?

-Hasta falan değilsin birtanem.

-Uff baya büyük bir şey isteyeceksin demek ki. Ne vardı çıkarcı?

-Sana iyi davranmam için bir çıkarım mı olması lazım.

-Evet.

-Tamam, haklısın, bu akşam işim var ve gelmeyeceğim.

-Evet?

-Babam evde olacak.

-Yani? Normalde de eve gelmiyorsun.

-Jane, bugün hangi gün biliyor musun?

-Cumartesi?

-Evet. Ayın 20'si.

-Ne olmuş yani?

-Bir düşün bence.

-Ah, hayır, olamaz!

-Oldu bile.

Ah, bugün Cumartesi. Ve biz her Nisan'ın 20'sinde ailecek toplanır bir organizasyon yaparız. Genelde yardım etmek için para toplanır fakat bizim aile için çok önemlidir.

Kötü yanı ise; ailem.

Bizim aile çok tuhaftır.

Anlatmama gerek yok.

-Hayatta seni bu akşam idare edemem.

-Ya, hadi ama ya!

-Hayır, hayır, hayır! Olmaz! Beni David ve Jenna'nın yanında tek bırakamazsın.

-Lütfen Stefan'ı unutma.

-Ah, Lucy teyze de var!

-Uh, doğru. Ama bırakmak zorundayım.

-Nereye gideceksin?

-Söylersem sen de işin içine dahil olursun.

-Tamam, razıyım. Yeter ki bu akşama tek başıma gitmeyeyim.

-Olmaz tatlı kardeşim benim. Hadi ben kaçtım.

Abim yanağımı öpüp aşağı kaçarken arkasından koştum ve bağırıyordum.

-Abi! Gel buraya! Beni bırakma!

Tam abimi tuttuğum sırada etrafıma bakındım ve manzara şu;

Ben abimin sırtına pijamalarla çıkmışım, annem ve babam yarı uyanık bir şekilde bize pijamalarıyla bakarken Charlie uykulu bir halde ne olduğunu anlamaya çalışırken bize bakıyor.

Annem babamdan daha erken uyanıp

-Çocuklar burada ne oluyor?

-Abim bu akşamdan kaçmaya çalışıyor.

-Bu doğru mu Jack?

-A, şey, ıı, anne aslında bu partiyle alakalı değil, bu akşam işim var.

-Ne işiymiş bu?

-Sana bahsettiğim.

-Ha tamam.