Happy Family

115 6 4
                                    

Sabah kalkmaya üşendiğim için gözlerim kapalı yatağın içinde bekledim. Ama garip bir şey oldu. Yanağımda bir sıcaklık hissettim. Ya biri tarafından öpülüyordım yada ateşim çıkıyordu. Bunu anlamak için gözlerim kapalı biraz hareketlendim. Ve yanağımdaki o sıcaklık hareket etti. Ne?! Kim beni öpüyordu? O dudakların benden ayrıldığını anladım ama nefesi tenime değiyordu. Annem miydi acaba? Abim beni öpüyor olamazdı ya? Sonra bir elin yanağıma değip okşadığını hissettim. Sonra yatağa oturdu. Acaba o olabilir miydi? Yani Charlie? Her kimse diğer eliyle elimi tuttu. Ah, ya oysa? Ya da değilse? Lanet olsun, gözlerimi açmak istiyordum ama gözlerim açılmamak için direniyordu. Sonunda açtığımda gözlerim sanki bir daha kapanmayacakmış gibi açıldı. Daha demin direniyordu ama!

-Ne yapıyorsun odamda?

Ben tek kaşımı kaldırdığımda dememi bekliyorsunuz ama kaldıramadığım için kaşlarımı havaya kaldırmakla yetindim.

-Şey, ben... Yok bir şey arkadaşın yine kahvaltı hazırlıyor. Haberin olsun demeye gelmiştim.

-Peki sonra?

-Lan ayda yılda birkez insan olalım dedik kursağımızda bıraktın.

-Abim beni sever miymiş, ay kıyamam ona...

Abimin saçlarını karıştırdım ve boynuna atladım.

-Sinirlenme abisi, sadece merak ettim. Ama eğer hergün böyle uyandıracaksan emin ol çok mutlu olurum.

-Jane, şansını zorlama.

-Yaa hadi ama yaaa lüüüttffeeeennn....

-Bakarız.

Abimin boynuna atladım.

-Çok sağol yaa cansın.

O sırada kapı açıldı. Abimle hemen  uzaklaştık.

-Vay vay vay, siz sevgi yumağı olmuşsunuz.

Annem böyle deyince ne kadar iğrenç durduğunu fark edip abimle garip sesler çıkardık.

-Hayır ya  boğazına bir şey kaçmıştı benim.

-Ben de ona yardım ettim.

Ben olsam inanmazdım ama bir ümit...

-Hadi bakalım öyle olsun. Ama bu sizi gıdıklayamayacağım anlamına gelmez.

Annem yanımıza yaklaşırken bende ona kolaylık sağlayıp abimi gıdıkladım. Çünkü ben gıdıklanmazdım.

Abim kahkahalar atarken annem yanımıza geldi ve bana  eşlik etti.

O anı hiçbir şeye değişmezdim. Mutluydum...

-Şey kahvaltı ha....

O sırada hepimiz kapıya döndük ve Charlie bizi görünce kahkaha attı. Çünkü annem ile benim saçlarım dağılmıştı ve abim de kıpkırmızıydı. Daha fazla dayanamadık ve biz de kahkahayı bastık. Abim ona yaptıklarımdan dolayı kafama yapıştırdı. Annem de onun kafasına yapıştırdı. Ama yok öyle normal bir vurma değildi. Çünkü annem vurduktan sonraki pozisyon abim üstüme düşmüş ve ben de nefes almaya çalışıyordum. Abimle aynı anda acıdan inleyince annem kahkaha attı.

-İşte annenin yanında kardeşe vurursan böyle olur Jack.

-Peki benim suçum nedir anne?

Demek istediğim buydu ama ortaya çıkan şey

-Pöki binim suçum nöö önne?

Oldu. Tabi abim sizin de üstünüze çıksın bakalım ne oluyor. Yaşıyorum diye dua etmem lazım.

Benim sesim öyle çıkınca annem yine gülerek

-Sen de ben tam gelmeden abini gıdıklamaya başladın.

Bu lafın üstüne abim ayağa kalktı ve bir an herkes kahkaha attı.

Çünkü abimin altında ezilmiştim.

-İşte şimdi ezik oldun.

-Diyene bak. Davar gibi ağır maşallah. Yaşadığıma dua etmem lazım. Arabaya çarpsam daha az canım acırdı.

-Six pack oluyo onlar cahil. Baklavalarım yüzünden nefesin kesildi işte.

-O baklava biraz şekerpare olmuş sanki. Şişko.

-Anne. Görüyorsun ki şu anda kışkırtılıyorum. Şimdi küçük, seni dövmemem için neden söyle.

Aha şimdi yandım. Hemen neden bulmam lazım.

-Kahvaltıda pankek var ve soğutmak istemezsiniz?

Ah, şu an Charlie'yi öpebilirim. Aslında her an öpebilirim. Benim için sorun yok.  Ama şu kurtarmadan sonra daha çok öpme isteği geldi.

-İyi kurtuldun Raxacoricofallapatorius.

-Ah, ne demezsin Ağlayan Melek.

Evet, whovian olunca normal küfür etmezsiniz. Bizde böyledir.

Annemler çıkınca bende terliklerimi giyip aşağı indim. Koku burnuma geldiğinde eridim.

-PANKEK!!!!

-İşte bizim hayvan da geldi. Normal insablar günaydın der.

-Ben o kısmı geçtik sanıyordum.

Abim konuşmayınca ben de sandalye çekip oturdum.

-Charlie, sen bu yemek yeteneğini nereden aldın?

-Annenden

-Ne? Anlamadım?

-Annenin alışverişi sayesinde sen bunları yiyiyorsun. Pankek almıştı. Benim yaptığım sadece ısıtmak oldu.

Bir şey demeden yemeğe daldım. Ah tanrım, ne güzel şey bu böyle... Aşık oldum. Ama pankeke...

Whovian Vloggers ( Charlie McDonnel and Alex Day Fanfic.)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin