XIV.

612 9 0

ni zellerougeliet

ni zellerougeliet

You're hot, duh feverish nak ng.. dahil siguro 'to sa horror movie. Tsk!

"Ikaw may kasalanan nito. I really hate watching horror movies. I often get nightmares and worse get sick. " Naman kainis! Malay ko ba? It's been years na di na ako nagkakaganito.

"For real? That's so childish. Anyway I'm sorry, to patch things up... I'll be nursing you"

What? Nurse my ass, mamaya lumala pa lalo 'tong sakit ko. "Thanks but no thanks!" Naman ang kati pa ng lalalmunan ko, di ko tuloy mapigil yung pag-ubo. Tsk.

"I insist."

"Okay!" Pumayag na ako katakot kasi mga tingin niya pag pinag-pipilitan ang gusto. Psh! So ayun imbes na ako ang mag-alaga sa kanila baliktad to ah. Sunday na ngayon at ngayon pa talaga ako nagka-sakit. Sumpain yang mga horror movies!

***
"Hon, here I made some soup. If not for me, you wouldn't be sick." Sinisisi niya pa din sarili niya, kawawa naman pero he deserves it! Mwahahaha joke lang. "Hon, it's fine atleast you're making an effort." Hanudaw? Nadala na din ako ng kaka-hon niya. Yaan na nga yun lang ang way na alam ko para sumigla naman siya kahit papano. Saka sumilay ang napakatamis na ngiti sa mga labi niya. Yung tipo ng ngiti ng mga lalaki pag tinatago yung kilig. Maka-bungisngis naman kala mo pumayag na ako pakasal sa kanya.

"By the way hon, Mr. Samonte texted me. He said that we need to pass our project this Wednesday." Aish! Yung documentary pa pala, di pa namin nasisimulan. Sakitin ko kasi eh. "Pano yan Monday na bukas, wala pa tayo kahit outline man lang"

"Regarding that I already arranged everything and I chose children at the orphanage.. so it's easier for you." Wow ang thoughtful niya naman, I'm touched. "So when do we start? " Di naman halata na excited ako masyado. Madami kasing bata dun, you know naman I love kids. "Probably when you're well." Sus yun lang pala. "Don't worry magaling na ako bukas."

"Alam mo ikaw-" Bahagya niyang pinisil ang ilong ko, pa-cute ang trip niya ngayon e. "Well, ummm... thank you talaga hon at sorry 'di ko na tuloy na babysit si Gelo, di bale babawi talaga ako." Sige na nga maki-honey na din ako, mukhang di naman na ganun ka awkward sabihin ngayon. "Enough, here take this. Be sure to rest after taking you're medicine 'kay?"

"Yes doc!"

***Monday Morning***

"Juice,sandwiches, candies... good all set."

"Mmmm, you made tasty chicken sandwiches, can I have one?"

"Right, you already did," Tinampal ko nga yung kamay niya, takaw kasi. "don't even dare get another one. Magkukulang yan, hon naman eh." Pati ba naman snacks ng mga bata. Ngayon kasi yung punta namin sa orphanage para dun sa documentary. Siyempre kasama si baby Gelo, buti na lang walang pasok. "Hon mauna kana ,pick up Gelo already, we better keep going ako na bahala dito sa snacks, promise di ko kakainin." May pa-promise sign pa siyang nalalaman, baliw talaga.

***
.

"Good morning Miggy, Thea and? "

"Gelo po sister." Dugtong ko. "Mabuti naman at nakarating kayo. Ako nga pala si Sister Mylene at sasamahan ko kayo papuntang event hall."

Pagpasok sa event hall, halos mangiyak-ngiyak ako. Ang babait nila, pano kaya sila nagawang iwanan dito sa ampunan? Nakakadurog nang puso makita kung paano sila ngumiti. Even just for a little, I hope we could be their temporary family, even only for today.

"Ate thank you po ha, ang saya saya ko po. Sana bumalik kayo ulit. " Yes a little girl probably four or five years old. I pity, no I look up to her... amidst the situation she's definetely a strong girl. Manages to smile when for real her heart's breaking. Feeling rejection, emptiness and confusion. In such a young age, she's probably asking why her parents left her. Is she unwanted? A mistake?

"Ate bakit ka umiiyak? May umaway ba sa'yo? Sumbong mo kay sister, hehe."

Before I realized it, I was already crying. " Hindi natutuwa lang ako, ano na nga pangalan mo?"

"Cindy po, sige po ate, balik na po ako dun. "

Masaya na malungkot ang naging experience ko. I'm happy that even just for today they've forgotten their loneliness. Sad at the same time 'cause the moment we leave, they'd return to their old selves, waiting for a couple who might want them to be a part of their family.

"Hey, nagse-senti ka na naman. " Panira nang moment, nag-I-emote ako eh. " Che! Tapos ka na ba? Uwi na tayo. "

"Kasi ano? Baka maiyak ka na pag nagtagal pa tayo dito?" Kinutusan ko nga. "Sabi ko nga uwi na tayo, di ka naman mabiro." Edi umayos din, sapok ata vitamins nito para magtino e.