Yine sana yazıyorum sanırım, niye bilmiyorum ama yazıyorum işte. Belki özlediğim için belki de unutamadığım için... Seni unutmak aslında zor bir şey değil, ama ben beceriksizim. Tanıdığım herkesten utanıyorum, kimi görsem "Onu unutmakta ne var?" diyor. Sahi, seni unutmakta ne var? Ne oldu da ben sana bu kadar bağlandım, şu 3 günlük dünyada neden sen? Evet ayrıldık, her ayrılık aşk bitti diye olmaz ki. Asıl aşk, ayrıldıktan sonra olandır. Özlersin ; sesini, kokusunu, gülüşünü, sarılışını, sana bakışını... Özlersin ama uzaksındır, belki mesafeler uzaklaştırıyordur sizi belki de kalbi. Geri gel de demiyorum sana, beni sev de. Sadece ; bir kez olsun sarılmak. Son olacağını bilmiyordum o gün, son sarılmamız olduğunu bilsem daha sıkı sarılırdım. Hâlâ daha nefret edemiyorum senden, onca yaşanmışlığa rağmen. En azından yaşattıklarını yaşamanı isteyecek kadar nefret edemedim. Ne bileyim, aşk böyle bir şeymiş. En kötüsü de ne biliyor musun? Senin başkasına sarılman, başkasına gülmen, başkasına bakıyor olman, başkasını seviyor olman ve başkasını öpüyor olman. Sen canımı yaktıkça ben daha da güçleniyorum. Sensiz hayat devam ediyor, bu yaşamaksa eğer. Ama ne seninle oluyor ne de sensiz. Bu sana ilk yazışım değil ve sonuncusu asla. Her neyse, üzgünüm sevgilim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kurallar Kitabım & Sözler.
Roman pour Adolescentsİlk 70 bölüm kurallardan oluşuyor, devamı ise sözlerden. Bir çeşit tavsiye gibi' {Okumanızı isterim.}
