Stripteaser | Vmin

5. Kristal Kırgınlıklar

Tükenmişliğin sesini duyuyordu Jimin, umutsuzluğun buğusuyla çınlayan kulaklarında. Kalbinde büyük bir sancı, kanında olsijensizlik korkusu ve vücudunu kendine ait kılma istediğiyle alev almıştı duyguları.

Jimin'i de yakarak.

Kimseye ait bir mal değildi o. Bedeni kendine ait olmalıydı. Hisleri vardı onun da. Yaşanmışlıkları... ailesi, ve hayalleri.
En önemlisi, o da insandı.

Boğazına takılan hıçkırıklarının zehirli tadını hissetti bu kez. Kolları, oracıkta bayılmamak için büyük bir direniş gösteren küçük bedenini, duvara tutunarak taşımaya çalışıyordu. Ancak güçsüzlüğünün simgesi olan titrek bacakları, onu daha fazla taşıyamıyordu. Birkez daha, yanan sırtı duvarda sürünürken yere çöktü.

Dudaklarında acı bir nida, kalbinde büyük bir yoksulluk hakimdi.

Güven diledi, yılbaşı hediyesi arzulayan küçük bir çocuk edasıyla yukarı bakarken. Yaşlarla ıslatılmış olmasına rağmen bir çöl kadar kuru olan dolgun dudaklarıyla, o masum yüreğini parlatarak zorlukla dışarı yansıttı ufak dileğini,

"Güvende olmak..."

Önemli olan, yüzlerce kişi tarafından izlenmiş kirli ve yıpranmış bedeni değildi şayet. Kalbinin temizliğiydi yüzüne vuran, acıyla kısılmış gözlerinin derinlerinde parlayan ve kendisinden istenen zoraki inlemeleri imkansız kılan şey.

Suçum neydi, diye fısıldadı. Ancaj birinin onu duymasından korkarak, küçük elleriyle hızla dudaklarını kapattı ve haklı cümlelerini sonsuz bir sessizliğe yolladı. Kurtulmak istiyorum... buradan gitmek istiyorum.

Bir hıçkırık daha koptu benliğinden. Bir kristal parçası daha süzüldü çökmüş yanaklarından. Yaşamak istiyorum.

Nefretinin öfkesi olan iğrenç renge, kırmızıya bulanmış gözlerinin farkında olmadan etrafta gezdirdi saatler sonra ayağa kalkabildiğinde.

Bir damlasına dahi hasret olduğu su, kuru boğazını ve çatlak dudaklarını ne güzel rahatlatırdı oysaki. Etrafına bakındı. Oysaki bu korkmuş küçük çocuk ruhunun, ağladığında ona bir bardak su uzatacak bir annesi, sırtını sıvazlayacak bir babası yoktu etrafta.

Duvara tutunan eli, koca bir hıçkırık ile yerinden kaydı ve bedeni yere düştü. Başı dönüyordu. Bedeni deliler gibi titriyor ve gözleri, yaşlarla dolmaktan vazgeçmiyordu.

Zavallı, dedi kendine, şu haline bak. Bir zavallısın.

Gözleri, parmaklar tarafından kızartılmış olan beş büyük noktayla karşılaştı bu sefer. Karnının, masum bir beyazlığa sahip olan teni üzerindeki çürütülmüş izlere baktı bulanık görüşüyle. Büyük ve güçlü elleri vardı yeni sahibinin.

Büyük bir korkuyla sarsıldı. Genç, enerjik ve güçlüydü. Boşluğa odaklanmış umutsuz gözleri, aniden irileşti. O herifin, bedenine yapacağı isgenceler uzun sürekli ve daha acılı olacaktı, bundan emindi.

Bedenini koruyamayacaktı.

Duvara sığındı, çöktüğü yerde görünmez olmayı amaçlayarak küçücük oldu.

Biri ona yeniden zarar verecekti.

Bedenine, ruhuna daha fazla hançer saplanacaktı... defalarca, yeniden.

Gözleri, orada oluşacak yeni yaraları şimdiden görüyormuş gibi bacaklarında gezindi. Kucağına düşmüş ellerini teker teker inceledi ve kalbi, büyük bir burkulmayla kasıldı.

Kıyafetler bile onu koruyamazdı.

Üzerindeki terbiyesiz kadın iç çamaşırında oyalandı yorgun gözleri. Soluksuz kalmış ciğerlerine derin bir nefes dahi çekemiyordu. Ağlamaya devam etti usulca.

Çıplaktı. Çıplak olmaması gerekirdi.

Kollarını, kendine çektiği bacaklarına sarmaya çalıştı.

Ve gelecek tüm darbeler için uyanıp olmayı amaçlayarak yaslandığı cansız duvarın dibinde, küçük ve savunmasız bir çocuk, uyuyakaldı.

Yıldızlar gibi uykulu,
Göz yaşları kadar parlak
Ve hıçkırıklar kadar sarsıcı
Ama en önemlisi, yarın onu nelerin beklediğinde bihaber,

Güzel gözlerinin perdelerini, yorgun bir günden sığınmak için yavaşça örttü masum beden,

-------
Tamam tamam haklısınız, bir daha hikaye sonlarına şiirimsi şeyler yazmayacağım... üzgünüm

Bu bölüm biraz masum Jimin'imizi tanıdık ve üzüldük... ufak bir geçiş bölümü daha^^

Bölüm hakkında düşünceleriniz nasıl? Duygu yükleme konusunda hala bir çok şüphem var ve umarım bir miktar da olsa başarabilmişimdir...