Στεριά και θάλασσα.. ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ

Κεφάλαιο 27

Με τον Ζακ περάσαμε όλη τη μέρα μετά το πανεπιστήμιο κάνοντας βόλτες με το αυτοκίνητο στην Αθήνα. Η ώρα είναι σχεδόν 24:00 και με επιστρέφει σπίτι. Φτάσαμε.. «Λοιπόν, τα λέμε αύριο..» λέει. «Καληνύχτα.». Με φιλάει.. «Τώρα σίγουρα θα είναι καλή.» «Αα, βλέπω την αγαπάς αυτή την ατάκα.» «Και όχι μόνο την ατάκα..» «Ναι?» «Αχα.. Άντε τώρα για ύπνο.» «Μακριά σου λίγο δύσκολο..» «Με μένα στο κρεβάτι δεν κοιμάσαι, γλυκιά μου..». Πονηρό μυαλό, εε? Χμμ.. «Και ποιος σου είπε ότι θα είσαι στο κρεβάτι? Καναπέ δεν έχω?» «Άμα εκεί σε βολεύει καλύτερα, πάω πάσο..» Οοο, έλα τώρα! «Χαχα.. Δεν έχουμε ατάκα, τιγράκι?» «Έχουμε!» «Ανυπομονώ..» «Από πού βγαίνει το Ζακ?» «Εε?» «Από πού βγαίνει το όνομά σου?» «Πώς σου ήρθε αυτό?» «Θα μου πεις?» «Άλλη φορά.» «Εγώ δεν βγαίνω από δω μέσα αν δεν μου πεις!» «Και μετά λες πως δεν είσαι ξεροκέφαλη!» «Δεν είμαι. Και μην αλλάζεις κουβέντα!» «Καλά, εγώ δεν έχω πρόβλημα να σε πάρω σπίτι μου.» «Ζακ!» «Εε, τότε κατέβα..» «Όχι.» Έτσι απλά. Να μου πει. «Οχ, πού έμπλεξα..» και τον κοιτώ με το 'τι λε, ρε' βλέμμα μου. «Λοιπόν, οκ, αφού το έχεις βάλει σκοπό να κατασκηνώσεις εδώ μέσα, θα σου πω ΑΛΛΑ ΔΕΝ θα γελάσεις.» «Γιατί να γελάσω? Από το Τζάκος βγαίνει? Ξέρεις, τΖΑΚος? Χαχα..». Με κοιτάει.. ΟΧ! «Από κει βγαίνει..?» λέω αργά.. «Όχι βέβαια! Πώς σκέφτηκες καν αυτό το όνομα?» «ΟΥΦΦΦ!» ανακούφιση!! «Ξέρεις, υπάρχει..» συνεχίζω «..το είχα διαβάσει μια φορά...» «Ζακχαίος.» με διακόπτει.. Οοο.. «Ζακχαίος?» «Στο 'πα δεν...» «Μ' αρέσει!» τον διακόπτω εγώ αυτή τη φορά.. «Σ' αρέσει?» «Ναι!» «Είσαι περίεργη τελικά..» «Εε, έχουμε πλήξει από τους συνηθισμένους.. Να μην ξεχωρίσει και κανένας? Να, όπως το όνομά σου!» «Μάλιστα.. Μην τολμήσεις και με πεις ποτέ έτσι! Κατανοητό?» «Οκ.. Καληνύχτα, Ζακχαίε..». Χιχι..! «Σοφίααα!» «Οχχ, συγγνώμη, βρεεε, αυθόρμητα μου βγήκε..» Χαχα, η αγάπη μου! «Ναι, ναι, ναι..». Κοίτα να δεις που έχει πλάκα! Τις πρώτες μέρες στο πανεπιστήμιο πίστευα ότι είναι κόπανος.. αλλά μετά ερωτεύτηκα..

And his name is...

🌟➕✏