Στεριά και θάλασσα.. ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ

Κεφάλαιο 19

Εεε, είμαι αδικαιολόγητη! Πάλι με ξύπνησε η μάνα μου από τα χαράματα με τα τηλεφωνήματα και πάλι κατάφερα να αργήσω! Στον ΙΔΙΟ καθηγητή με την προηγούμενη φορά! Ευτυχώς σήμερα δεν μπέρδεψα την δουλειά με την μητέρα μου! Αν και τώρα που το θυμήθηκα πρέπει να αρχίσω να ψάχνω πάλι από τη νέα χρονιά.. Αχχ, τι λέω? Δικαιολογία έπρεπε να ψάχνω τώρα, όχι δουλειά! «Καλημέρα..» «Παπασωτηρίου.. Σε είχα για υπόδειγμα..» Ούτε ένα 'γεια' πια? «Ναι.. Εντάξει, κύριε, μια φορά έχει ξαναγίνει..» «Υπάρχουν παιδιά εδώ μέσα που δεν έχουν αργήσει όμως καμία φορά! Τι μπορείς να πεις για αυτό? Νόμιζα ότι ενδιαφερόσουν για ένα καλό βαθμό αλλά μάλλον ξεστράτισες, Παπασωτηρίου..» ΤΙ?? Τι λέει, μωρέ, που περισσότερο διαβάζω παρά ξεκουράζομαι?! Και μου έλεγαν ότι το πανεπιστήμιο θα είναι τα πιο ανέμελα χρόνια της ζωής μου! «Όχι...» «Δεν ακούω δικαιολογίες!» με διακόπτει «Από αυτές έχω χορτάσει τόσα χρόνια!» Κοίτα εκφράσεις, ρε, μεγάλος άνθρωπος! Που άμα το πω αυτό εγώ στον πατέρα μου, θα μου πει ότι σκοτώνω τα ελληνικά! «Μα..» «Αρκετά! Δεν περνάς!» «Δεν..» «Μίλησα! Παπασωτηρίου, έξω!» Ααα... Ούτε στο γυμνάσιο δεν με είχαν βγάλει από την τάξη που γέλαγα επειδή είχε κολλήσει μια σταφίδα στο δόντι της καθηγήτριάς μου! ... Λοιπόν, άλλο ένα όνομα προστέθηκε στη λίστα αυτών που δεν συμπαθώ! Πάει! Με το ζόρι θα το περάσω το μάθημα όσο καλά και να γράψω! Αλλά οοχι, δεν θα του κάνω τόσο εύκολα την χάρη! Θα του πηγαίνω τις καλύτερες εργασίες! Έτσι, να δει τι εστί Σοφία Παπασωτηρίου! «Γιατί αυτό το όμορφο προσωπάκι δεν είναι χαμογελαστό?» «Γεια σου, Μάνο.» Τώρα τελευταία όλο κάτι τέτοια μου πετάει και μπορώ να καταλάβω που το πάει.. και δεν θέλω.. «Τι έγινε, Σοφούλα μου?» Σοφούλα? Όχι, σε παρακαλώ, με έλεγε μια γειτόνισσα έτσι όταν ήμουν μικρή και ποτέ δεν το χώνεψα! Μέχρι που μεγάλωσα και της το ξέκοψα! «Ή να σε πω τιγράκι?» ΤΙ ΕΙΠΕ ΜΟΛΙΣ? Ήρεμα.. «Πώς σου ήρθε αυτό τώρα?» «Η Χατζή είπε ότι στο έβγαλε ο Στεργίου..» Εε, θα τους σκοτώσω και τους δυο! Την Καίτη που ανοίγει το στόμα της όπου να ναι και τον άλλο που συνέχιζε να με αποκαλεί έτσι μπροστά σε εκείνες! Έπρεπε να το φανταστώ! «Βλακείες! Μην δίνεις σημασία.» «Καλά, θα μου πεις τώρα τι έγινε και κάθεσαι μόνη σου κάτω στο διάδρομο?» «Τίποτα, μωρέ.. Άργησα και δεν με άφησε ο καθηγητής να μπω..» «Μα γιατί να διώξει κάποιος τέτοια ομορφιά?» Άστο, Μάνο, δεν πιάνει.. «Έλα, σταμάτα.» «Μα εγώ την αλήθεια λέω..» «Τέλος πάντων, πόσες ώρες έχεις ακόμα?» «Τρείς. Θες να πάμε καμιά βόλτα με το αυτοκίνητο μετά?» «Αα, δεν γίνεται, εγώ έχω παραπάνω..» Ψέματα.. Τρεις έχω κι εγώ αλλά δεν θέλω να του δίνω πολύ θάρρος.. Ξέρω γω..? «Κρίμα.. Να κανονίσουμε το Σάββατο να πάμε σε ένα καινούριο club που άνοιξε?» «Δεν ξέρω μέχρι το Σάββατο, Μάνο.. Θα δούμε..» «Με αποφεύγεις?» Εε, λίγο.. «Τι? Όχι!» προσπαθώ να ακουστώ όσο πιο πειστική γίνεται.. «Να σου δείξω κάτι?» «Τι?» «Έλα, ακολούθα με!» λέει και σηκώνεται από το πάτωμα.. «Πες μου, τι?» επιμένω. «Έλα που σου λέω, βρε Σοφούλα!» Άντε πάλι! Τελικά τον ακολούθησα και κατευθυνόμαστε προς.. το μπάνιο.. «Μάνο, που πάμε?» «Δεν βλέπεις? Μπες.» «Τι λες, μωρέ? Καταρχήν αυτές είναι οι αγορίστικες τουαλέτες, και δεύτερον γιατί με έφερες εδώ?» «Με εμπιστεύεσαι?» Εεε... «Μπες θέλω να σου δείξω κάτι πραγματικά αστείο! Έλα τώρα που δεν έχει κόσμο να σε δει.» «Καλά..» Τι το τόσο αστείο μπορεί να υπάρχει εκεί μέσα? ΜΠΑΜ! «Μάνο, η πόρτα...» «Το ξέρω, 'τιγράκι' μου..» «Τι...» Και με στριμώχνει στον τοίχο προσπαθώντας να με φιλήσει! «Άσε με!» «Φίλα με..» ψιθυρίζει στο αυτί μου.. «ΑΣΕ ΜΕ! ΜΗΝ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΑΣ!» φωνάζω μα δεν καταλαβαίνει.. «ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ ΚΑΙ ΦΙΛΑ ΜΕ! ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ!» «ΟΧΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ! ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ!» κλαίω πλέον.. Όχι, ρε φίλε, δεν θέλω να είναι αυτό το πρώτο μου φιλί! Όχι έτσι και όχι από αυτόν τον ΑΗΔΙΑ!! ΤΟΝ ΜΙΣΩ! «ΣΕ ΜΙΣΩ! ΦΥΓΕ!» «Μην το λες...» Βρίσκω την ευκαιρία και του χώνω μια δυνατή κλοτσιά στα αχαμνά του.. Τόση δύναμη δεν έχω ξαναβάλει! Πέφτει κάτω γονατιστός και τρέχω προς την πόρτα! «ΣΕ ΜΙΣΩ!» του φωνάζω πριν φύγω από κει μέσα κλαίγοντας!

🌟➕✏