Στεριά και θάλασσα.. ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ

Κεφάλαιο 32

Οι μέρες περάσανε ήρεμα χωρίς καμία αναφορά στην σχέση μου με τον Ζακ και βρίσκομαι στο πούλμαν για Αθήνα. Η αγάπη μου έχει γυρίσει από χθες και ανυπομονώ να τον σφίξω στην αγκαλιά μου!

__________________

Επιτέλους έφθασα! Η ώρα είναι 19:00 και στις 22:00 έχω ραντεβού με τον Ζακ οπότε έχω λίγο μόνο χρόνο να ξεκουραστώ, να φάω και να ετοιμαστώ.. Εε, καλά δεν πειράζει και να αργήσω λίγο!

__________________

'Ντιν-νταν'. «Επιτέλους σε...» «Δεν ήξερα ότι σου έλειψα τόσο.» «Κυρία Δωροθέα??» «Τι κάνεις? Είδα ότι ήρθες και είπα να σε χαιρετήσω.» «Καλά είμαι.. Εσείς?» «Μια χαρά, εδώ με τον Ρούλη μου...» «Χαίρομαι! Μπράβο! Λοιπόν, είναι σχεδόν δέκα η ώρα, θα είστε και κουρασμένη...» «Με διώχνεις?» «Τιιι? Οοοχι βέβαια!» «Ωραία γιατί θέλω να σου πω κάτι..» Έρε με τις ανακοινώσεις αυτές τις μέρες! «Δεν νομίζω πως είναι η κατάλληλη ώρα..» «Ναι, το καταλαβαίνω είσαι από ταξίδι αλλά από τα ρούχα σου δεν μου φαίνεται πως πας για ύπνο.. μάλλον για ποτό. Με το νεαρό που είχα δει?!» «Άλλο νομίζω θέλατε να μου πείτε!» «Ναι, έχεις δίκιο.. Κάνε πέρα να περάσω!» Εε? Πάμε καλά?! «Μήπως να φτιάξω και κάνα τσάι?» Δεν το εννοώ βέβαια αλλά έχει ήδη βολευτεί στον καναπέ μου! «Έχεις?» Ε, δε το πιστεύω! «Όχι! Δεν πρόλαβα να πάω σουπερ μάρκετ!» «Καλά, δεν πειράζει.. Άκου..» Ας ελπίσω να έχει τελειώσει μέχρι να έρθει ο Ζακ γιατί είναι 21:50..

___________________

'Ντιν-νταν'. «Κουδούνι.» «Ναι, το άκουσα, κυρία Δωροθέα!» «Δεν άργησα, έτσι?» και σκύβει να με φιλήσει και παρόλο που θέλω ΤΟΣΟ πολύ τραβιέμαι.. Δε γίνεται μπροστά της! «Τι συμβαίνει?» ακούγεται αρκετά ανήσυχος και στρέφω το βλέμμα μου στην 'φιλενάδα' μου. Ακολουθώντας το την βλέπει και φαίνεται κάπως ενοχλημένος.. όπως κι εγώ! «Κάντε δουλειά σας! Σα να μην υπάρχω!». Αα, ευχαριστούμε που μας δίνεις και την άδεια! «Πού τέτοια τύχη!» ψιθυρίζει ο Ζακ και αμέσως του δίνω μια μικρή αγκωνιά. Να τον ακούσει, να έχουμε άλλα! «Να, φεύγουμε τώρα οπότε θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή..» «Εντάξει, Σοφία μου.. Καλά να περάσετε, παιδιά! Αύριο τι ώρα θα ξυπνήσεις να έρθω?» Καθόλου διακριτικότητα πια?! «Θα μείνει σε μένα.» λέει χαλαρά ο Ζακ και πραγματικά με έσωσε! «Αα, καλά.. Τα λέμε.» και φεύγει ενώ ο Ζακ κλείνει την πόρτα από πίσω της. «Ζακ, πάλι καλά...» αλλά πριν προλάβω να συνεχίσω με πιάνει από τη μέση και αρχίζει να με φιλάει.. Μμμ.. Πόσο μου έλειψε το φιλί του! Και αυτός.. και το άγγιγμά του.. και τα πάντα του! «Λέω να μη βγούμε τελικά..» λέει στο αυτί μου.. «Δεν στα είπαν καλά, κύριε! Δεν ετοιμαζόμουν εγώ τόση ώρα για να μείνω μέσα.. Έλα, έλα, πάμε..!» «Πώς γίνεται να μην θες να κάτσεις εδώ μαζί μου?» λέει τάχα πληγωμένος.. «Πού ξέρεις ότι δεν θέλω? Για ρώτα με πώς ήταν τόσες μέρες μακριά σου! Αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν θέλω να γίνουν ακόμα και ίσως να μην τα αποφύγουμε αν μείνουμε μέσα..» ντρέπομαι λίγο που του λέω ότι δεν θέλω ακόμα αλλά καλύτερα να ξέρει.. Δεν είναι ότι δεν θέλω μαζί του, φυσικά και θέλω, απλώς δε νιώθω έτοιμη ακόμα.. «Αυτό ήταν όλο?». Τι εννοεί? Ήθελε κι άλλο? «Εε, τι άλλο?» «Δεν πρόκειται να σε πίεζα, βρε αγάπη μου, για κάτι που δεν είσαι έτοιμη..» «Πόσο τυχερή είμαι που σε έχω..» «Σ' αγαπώ!» και με κοιτάει μες στα μάτια. Το πε! Το πε! ΤΟ ΠΕΕ!! ΑΑΑ!! «Κι εγώ σ' αγαπώ!» ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ!!

Αν τώρα ξέρω τι είναι αγάπη, ο λόγος είσαι εσύ...
-Herman Hesse

🌟➕✏