III/thanx

2.5K 296 69
                                    

"Çok karanlık bir cümlede durmuş gibiyiz."

"Neden bunu yapmaya devam ediyorsun?" Kafasını baktığı kağıttan kaldırmadan beni cevapladı.

"Çünkü para kazanmam gerekiyor." Bu onun her zamanki cevaplarından biriydi. Beni tatmin etmeyen, diğer cevaplarından...

"Sadece rap yapmak para kazandırmıyor biliyorsun, değil mi?" Kafasını kaldırıp gözlerimin içine baksın istiyordum fakat o daima bu konularda benden kaçıyordu.

"Evet ama benim rap yapmak dışında bir yeteneğim yok. Ve biliyorsun ki boş oturmak karın doyurmuyor. Bu yüzden bende en iyi yapabildiğim şeyi yapıyorum." Nadiren kurduğu uzun cümlelerle kafam allak bullak olurken cevap vermemi beklemeden yeni bir cümle kurdu.

"Her defasında aynı soruları soruyorsun, Ga Eul. Bende aynı cevapları veriyorum. Bundan sıkılmadın mı?" Kaşlarımı kaldırarak sağ elini çenesine yaslayışını izledim.

"Başka bir cevap beklediğimdendir belki de Nam Joon, ha? Ne dersin?" Her defasında aynısı oluyordu. Onun yüzünden ben yükseliyordum, geriliyor ve sinirleniyordum ve o da usanmadan her defasında aynı tepkileri veriyordu.

"Verebilecek başka bir cevabım yok, üzgünüm." Ağzımdan bir 'hah' sesi çıktı. Gerçekten katlanılamaz bir seviyedeydik şu anda.

"Bazen gerçekten senin neyin olduğumu merak ediyorum. Dediğim hiçbir şeyi ciddiye almıyorsun ve bu beni sinir ediyor. Ciddiye almadığın gibi hep başına buyruk hareket ediyorsun. Seninle konuşurken genelde hep kendi kendime konuşuyor gibi hissediyorum, Nam Joon. Ve bunun beni kırdığını göremiyorsun. Anlaman için dile dökmem mi gerekiyor?" Sonunda kafasını kaldırdı ve çatık kaşlarıyla bana bakmaya başladı. Yavaş yavaş inen kaşları ve iki yana kıvrılan dudaklarını gördüğümde afalladım. 

"Neyim olduğumu mu merak ediyorsun gerçekten? Farklı bir cevap mı istiyorsun? Seni kırıp kırmadığımı görebildiğimi mi soruyorsun?" Yüzündeki gülümsemenin gerçek mi yoksa sadece bir alaydan mı ibaret olduğunu anlayamıyordum. 

"Sen şu rezil hayatımda, kirli gökyüzümde alabildiğim tek nefesimsin. Bunu sana söyleyemiyor olabilirim, sana yansıtma ihtiyacı duymuyor olabilirim. Ama hayatımdaki insanlara dön bir bak, Ga Eul. Kimseyi göremezsin, çünkü senden başka hiç kimse yok." Sakince elini çenesinden indirdi ve bacaklarımın üzerinde dinlenen kollarımı tutarak beni kendine doğru çekti. Oturduğum sandalyeden kalkarak usulca kucağına yerleştim. Elleri hemencecik belimi buldu, sıkı sıkıya sarmaladı.

"O iğrenç insanların arasına girmeyi inan istemiyorum, her gün elime mikrofonu alıp ezberlediğim kelimeleri söylerken eskisi gibi bundan zevk almıyorum. Bu artık yalnızca bir zorunluluk benim için. On yedi yaşımdaki gibi bir eğlence değil. Para kazanmak için yapabileceğim tek şey. Kaybedersem ne olacağını biliyorsun, evet. Ama inan bana kendim için değil sadece sen kaybettiğimi görme diye bu kadar çabalıyorum. Kazanmak umurumda değil, çünkü elime her türlü para geçecek zaten. Sadece içini daha rahat ettirebilmek ve o yüzünü gülerken görmek istiyorum." Bacaklarımı bir taraftan sarkıtarak kollarımı boynuna doladım. Oturduğu koltukta geriye yaslanarak göğsüne uzanmamı sağladı.

"Ve seni şu an kırıyorsam bil ki, seni daha fazlasından korumak istediğim için. Seni kırıyor oluşumu, beni gördüğünde yüzündeki o hayal kırıklığına tercih ediyorum, sevgilim." Saçlarımı geriye doğru taramaya başladığı esnada alnıma bir öpücük kondurdu Nam Joon. 

Onu böyle uzun konuşmalar yaparken çok fazla yakalayamazdım. Her gün şahit olduğum onu o odada beklerken, yukarıda hoparlörden yükselen sesini dinlemek olurdu. Şimdi ise bana açıklama yaptığı için minnettardım. Daha fazla soru sormayı aklımın en ücra köşesinden bile silmiştim.

"Teşekkür ederim." Diye fısıldadım göğsüne doğru. Sağ elim, tişörtünün içinde kalan zincirinin kabarttığı kumaşı kavradı.

"Asıl ben teşekkür ederim. Tüm bu bataklığın içinde dönüp dolanan, her çırpınışında biraz daha batan bu adamın elini tuttuğun için." 

O gece saatlerce sarılarak oturduk dip dibe. Karanlık bir cümlenin sessizliğinde saklandık, kimse göremedi bizi.

*

Nam Joon'un da ne iş yaptığını öğrendiğinize göre..

Cliche mood is loading... 

nicotine ¦ kim namjoonHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin