Kalp Atışının 10.bölümünde Bahar'ı kaybettik. Ama biliyorum ki çoğu kişi benim gibi Bahar'ın ölmesini kabullenemedi. Bende o andan itibaren Bahar sanki ölmemiş gibi devam ettirmek istedim. Diziyle paralel gitme niyetindeyim ama tabi kendim yönlendir...
Ambulansın içinde korkmuş çocukların yanındaydık. Kendimi neden öne atıp ambulansa koştum, ne düşündüm bilmiyorum. Sanırım kendimi Ali Asaf'a kanıtlamak istedim.
Dışarıdan gelen silah seslerinden çocuklar korkuyordu. Bir an önce çıkarmamız gerekiyordu. Ali Asaf da gelmişti ve sedyedeki çocuğu çıkardılar. Kendini çocuğa siper etmişti. Onu korumak için kendi canını öne koymuştu. Neden onu sevdiğimi tekrar hatırladım.
Sedye ile götürdükten sonra çocuğu tekrar geldiler Ali Asaf öteki çocuğu kucağına alıp indi tekrar bende küçük kızı kucağıma aldım ve alnını öptüm,
"Tamam, korkma geçti hepsi" indik beraber ambulanstan. Oğuz da geldi ve kızı kucağımdan aldı "Hemen içeri gir Bahar" dedi ve kafamı salladım tamam anlamında.
Oğuz tam önümden çekilmişti, içeri girecektim ki.. Göğsümde bir acı hissettim. Yaka kartımın yere düştüğünü duydum. Ayaklarım buz kesti. Kontrolünü kaybettim. 'Bahar' diye bana bağıran Ali Asaf'ın sesini duyduğumda yere yığılmıştım. Hiçbir şey hissedemiyordum. Her yerim buz kesmişti sanki. Gökyüzünü görebiliyordum sadece. Duyamıyordum, hareket edemiyordum. Titrediğimi de biliyordum, hissetmiyordum ama biliyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ateş sesleri kesilmiş olmalıydı ki Fatih yanıma koştu. Bana bir şeyler söylüyordu ama duymuyordum, anlamıyordum. Hayatım film şeridi gibi gözümün önünden geçecekti birazdan sanırım. Sona yaklaşmıştım. Hissettim
"Bahar! Bahar sakin ol" Ali Asaf'ın seslerini duyuyordum "Sen güçlü bir kızsın, tamam mı? Dayan" ona bakıyordum ama tek bir kelime edemiyordum.
"B-ben.. b... ben hiçbir şey hissetmiyorum" diyebildim güçlükle. Oğuz da gelmişti masmavi gözleriyle bana bakıyordu.
"Shh.." Ali Asaf bana bakıyordu. Sadece benimle ilgileniyordu. Bu ne kadar güzel bir andı. "Senin dayanman lazım Bahar. Sen güçlüsün" ona bakıyordum sadece.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oğuzun "Çok kan kaybediyor, sedye nerede kaldı? Acele edin biraz!" diye bağırdığını ve benim sadece buna karşılık "A-ali Asaf.." diyebildiğimi hatırlıyorum. Gerisi sadece koca bir boşluk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Gözlerimi tekrar açtığımda sanırım hastanedeydim. Başımda dikilen iki hocam ve Fatih dışında acilin dolu olduğunu duyuyordum. Fatih'in seslerini duyuyordum "Aç gözlerini Bahar, nolur" deyip duruyordu.
Ali Asaf'a baktığımda eli kalbimdeydi. Elini kalbime koymuştu. Bu anı ne kadar düşlemişimdir? Steteskopu o kadar hızlı takıp çıkarmıştı takip edemedim. Tavana baktığımda yalnızca beyaz ışık görüyordum.
Oğuz'un yüzünü gördüğümde oksijen maskesini takıyordu bana "Bu senin daha rahat nefes almanı sağlayacak tamam?" yanıt veremiyordum bile. Sadece ona bakıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Etrafımda sürekli hareket edip bir şey yapıyorlardı. Benim ise aklımdan geçen tek şey ne kadar vaktimin kaldığıydı. Ne kadar daha Ali Asaf'ın yüzünü göreceğim..
Bağrışmalar oldu. Tek duyduğum Oğuz'un "Ben diğer genel cerrahlara bakmaya gidiyorum" sözüydü. Gözlerim tekrar kapandı, dayanamadılar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
**2 Gün Sonra**
Tam iki gün.. İki gün geçmişti gözlerimi yeni açmıştım. Gözlerimi açtığımda karşımda Ali Asaf'ı bekliyordum. Onun yerine Fatih burdaydı.
"Bahar!" uyandığımı gördüğünde hemen başıma geldi. "Bahar uyandın" ağladığını görüyordum. Her yerim ağrıyordu hareket edemedim.
"Bahar iyisin merak etme. Selim Hoca zamanında geldi ve ameliyat gerçekleşti. Çok iyisin hemde" Fatih'in mutluluğu beni neşelendirememişti. Çünkü aklımda tek bir soru vardı. Neden Ali Asaf burada değil..
Kapının açılıp kapanma sesini duydum. Oğuzdu bu
"Hocam Bahar kendine geldi!" Fatih büyük bir sevinçle söylemişti. Oğuz yanıma geldi "Bahar?" elini alnıma koydu "İyi misin? Ağrın var mı?" kafamı evet anlamında salladım. Çekmeceden serumuma bir ilaç ekledi. Tahminimce ağrı kesiciydi.
"Biraz dinlen" Oğuz bana dedi ve Fatih'e döndü "Sende Bahar'ı takip et. Bir şey olursa ilk bana haber ver tamam mı?" sert bir şekilde söylemişti bunu. Acaba ben 2 gün uyurken neler olmuştu..
Yorgunluğa daha fazla dayanamadım ve gözlerim tekrar kapandı..
