Darbe üstüne darbe yiyorum bu ne arkadaşım? Hayat mı bu? Sevdiğim kızdan,en yakın arkadaşım sandığımdan.. Ee ne yapacağım şimdi ben?
Hızlı adımlarla kampüsten çıktım herkese çarpıyordum ki biri beni es geçmedi..
"Hop! Yavaş olsana!" Dedi önüme atlayarak..
"Dalmışız kardeşim kusura bakma,çekilde geçelim!"
Sağa sola kafasını salladı ve yavaşça çekildi bende onun gözlerinin içine bakıyordum..Tam sorun halledilmiş gidiyorum derken,o tipine soktuğumun hödüğü bana laf attı ki bu benim son damlamdı..
"Gelmiş bana kafa tutuyor,orospu çocuğu."
Durdum 1 2 saniye bekledim,yumruğumu sıktım yavaşça arkamı döndüm.
"Ne dedin lan sen?!" Diyerek hızlıca üstüne doğru zıpladım neredeyse aynı boydaydık bir fark yoktu,yumruğu yapıştırdığım gibi yerdeydi.
Ellerimle yakasını tuttum bir kafa attım daha sonra sağ sol allah ne verdiyse vurdum, yüzü gözü kandı.
En sonunda kollarımdan tutarak kaldırdılar beni ayağa..
"Bırakın lan! Bitmedi onun işi!"
Çocuğu arkadaşları alırken hâlâ bana laf yetiştiriyordu.
"Sen bittin oğlum!"
"Bitir lan bitirsene it ! Hadi!" Diye bağırırken yavaş yavaş uzaklaşıyordu..
Banka oturdum ve derin nefes aldım.
Bir bu eksikti ya bir kavgamız eksikti, okuldan bile atılabilirsin aptal..
Kafama vuruyordum..Biranda karşımda Büşra belirdi.
"Caner!Caner! Ne oldu ?! Kavga etmişsin? Neden ettin?! Noldu?! İyi misin bir şey oldu mu sana?!"
"Ya Büşra iyiyim,iyiyim bir şeyim yok,rahat ol.."
"Kimle ettin kavga?"
"Tanımıyorum."
"Neden kavga ettiniz?"
"Küfür etti..Daldım bende."
"Caner..Okuldan atılabilirsin."
Ayağa kalktım ve Büşraya doğru gülümsedim,bana ulaşmak için çok uğraşmış olmalı ki yüzünden ter akıyordu..
"İyiyim ben hadi sen işine bak."
"İşim yok."
"Vedalaştık biz Büşra."
"Önemi yok.."
"Ne demek önemi yok?"
"Ben sensiz yaşayamam Caner."
Bunu arkadaşca söylediğini biliyordum ama yinede içim bi hoş olmuştu,kocaman gülümsedim.
"O zaman ayrılmayız birbirimizden." Dedim ve sıkıca sarıldım..
"Hey..Yavaş kaburgalarım kırıldı."
Sınıfa doğru ilerken Beril'de sınıftan çıkıyordu.Bizi yan yana görünce afalladı.Hiç bakmadan yanımızdan geçti.
"Hâlâ tripli misiniz birbirinize?"
"Trip falan kalmadı,istemiyoruz birbirimizi."
"Tuhaf.."
"Beni kandırmamalıydı.."
Koluma girip kantine doğru indik,iki kahve alıp masaya oturduk gözlerimi Büşra'dan alamıyordum..
"Of Büşra.."
Bana bakıp gülümsedi.
"Benden vazgeçemezsin bende senden vazgeçemem.."
"Keşke bunu aşkla söyleyebilsen." Dedim gülerek.
"Özür dilerim."
"Neyse kapat bu konuyu.."
Yanımıza doğru Mert denen lavuk yaklaştı..
"Büşra,nasılsın ya göremiyoruz seni."
Bokumu gör yavşak. Dedim içimden.
"Ya sorma bu aralar okula gelemedim,tatilden sonra canım gelmek istemedi."
"İyi bakalım,şşh n'aber Caner Bey?"
Elimi masaya vurdum kafamı havaya kaldırdım çene kemiklerimi sinirden sıkıyordum samimiyetsiz bi gülüş attım.
"Ne dedin?"
Bu tavrımdan çekinmiş olmalı ki..
"Yok ya bir şey yok , hoşçakal Büşra.."
Büşra sinirlendiğimi anladı ve koluma girdi..Bu durumlar beni tahrik ediyordu.
"Hadi beni sınıfa bırak,sonra çıkışta beraber yemek yiyelim olur mu?"
Bu beni biraz rahatlatmıştı.Kafamı salladım ve Büşrayı sınıfına bıraktım.
Okulun koridorlarında ilerlerken Beril'in heyecanla 3 kişiye bir şeyler anlattığını gördüm,kulak misafiri olmak istedim..
"Abi!Hâlâ inanamıyorum bu bursu kazandığıma!"
Nasıl yani burs mu? Ne bursu?
Anlatırken biranda yana doğru döndü ve bana baktı ben ona dalmış dinlediğim için biraz doğruldum gözümü falan kaçırdım oda anlamış olmalı ki kızlara veda edip sınıfa doğru geçti..artık Berille samimi olmamak beni garip hissettiriyordu.
Bende peşinden sınıfa girdim.Beril direk kitaplarıyla oynamaya başladı.
Hoca içeriye girince yaptığı hareket beni biraz şaşırttı.
"Caner ? Beril ? Eküriler gelin bakalım."
Göz bebeklerim büyüdü ve hocaya karşılık veremedim ama beril benim gibi değildi.
"Imm,hocam..Ben gelmesem."
Demeden..
"Beril! 0 mı almak istiyorsun ha?"
Hemen ayaklandı bende peşinden yavaşça hocanın yanına ilerledim.
"Evet,sizlere bir görev vereceğim."
Beril atlayıp
"Hocam bakın biz ee.."
"Susacak mısın artık" dedim berile bakarak.
Beril biranda kafasını bana çevirdi ve o koca yeşil gözleriyle bana bakmaya başladı..ah yapma bunu..çok sinirlenmişti burnundan soluyordu, Büşrayla yakın olmam,onunla iletişimimi kesmiş olmam,onun beni sevdiğini bilmiş olmam onu parçalıyordu.
"Hocam,kusura bakmayın."
Suzan hoca Büşraya gözlüğünün altından baktı.
"Ben bu şahısla bir şey yapamam,kendisiyle hiç bir şekilde iletişim kurmak istemiyorum."
Gülümsedim.
"Hocam alın bendende o kadar bir gram istemiyorum.."
"Hocam ben kusarım falan hiç gerek yok."
"Hocam ben arkadaşı kırmak istemiyorum. "
"Hocam o kim ki beni kırsın?!"
Hoca bir bana bir Beril e bakıyordu.
"Sevdiği adam" çok sesli bir şekilde öksürdüm ama beril'in duyabileceği düzeydeydi.
" Aaaaaa! Susun ! Yeter! İyi ki çağırdım ya çıkın dışarı 0 aldınız."
Alaylı bir tavırla çıktım sınıftan.. Berilde arkamdan çıktı o kadar sinirliydi ki kitapları üst üste koyarken yarısı kayıp düştü.
Lanetler okuyordu arkamı döndüm yardım etmeye gidiyordum ki..
"Sakın!Sakın gelme Caner."
Gözleri dolu doluydu onun bu durumuna çok üzülüyordum.
