Bu Benim Hayatım

Üniversitenin ilk günüydü. Bu okula gelmek için ne çabalar sarf ettim ama değdi sanırım. Hayatımda ilk kez kendim için bir şey istedim ve kazandım bu okulu. Güzel sanatlar fakültesi resim bölümü hala düşündükçe aklım çıkacakmış gibi hissediyorum.Yine bu konuları düşünmeye daldım kahvaltı yapmayı unuttm ya üniversitenin ilk günü de geç kalmıyım ama dimi?

Evden çıkarken Tuğba bana seslendi " Gidiyormusun bekle beni beraber çıkalım kahvaltıda yapmamışsındır sen al bu poğaçayı "dedi ve kocaman bir gülümsemeyle bana uzattı pağaçayı.Ah benim düşünceli ev arkadaşım ya onu çok seviyorum beni hep düşünür yani bende onu düşünürüm ama olsun. Düşünüyorumda buraya geleli nerdeyse bir ay oluyor bu okulu kazanınca ve çalışacağım bir hastane bulunca hemen tuğbayla bir ev tutuk hastaneye yakın bir yer olsun istedik. Tuğbada bu okulun müzik bölümünü kazanmıştı bu arada beraber izmire taşındık.İzmir çok istedim kpss yle burayı kazanmayı ama olmadı.Bu arada ben ve Tuğba lisede sağlık meslek anestezi bölümü okuduk yani . Sonra bir hırs yaptım ve bu okulu kazandım babamın ve tuğbanın babasının tanıdıkları sayesinde burada bir özel hastanede çalışmaya başladık. Hem okuyup hem de çalışacaktık. Harika hayallerimiz vardı.Yani olmasını çok istediğimiz. Bu arada ailemide çok özlüyorum onlar aydında olamasa belki napardım bilmiyorum Allaha şükür yakıda bir yerlere gitmiştim. Sık sık onları ziyarete giderim artık bi şu okulu bitireyim çok güzel olacak ya..

"Yine ne düşünüyosun " diye sorunca Tuğba birden sıçradım dalınca hep böyle oluyordu."Hiç "dedim ama heyecanımın yüzüm den okunduğu belliydi . Tuğbada en az benim kadar heyecanlıydı. Nasıl olmasın hep hayal ettiğımiz gibi oluyordu.Önümüzde uzun bir yol vardı ama olsun herşeye değerdi.

Ev sonunda o büyük okula gelmiştik. Hala heyecanlıydım.Okul co güzeldi kocaman bir bahçesi ve bir sürü cool öğrencisi vardı. Tuğbaya değilde bazıları bana ters ters bakıyodu . Herhalde kapalı olduğumdandır dedim çünkü bazen oluyor böle şeyler yani ne biliyim. Acelece sınıfa çıktık ilk derse yetişmiştik dersten sonra okulun kafesinde buluşuruz diye anlaştık bugün sadece sabahtan iki dersim vardi tuğbaninda ole herhalde ilk gün diye bi kıyak geçtiler bize .

Ders bittikten sonra hemen kafeye geçtim boş bir masa bulup ve burada kahvemide alıp tuğbayı beklemeye başladım akşama nöbetimiz vardı. Bir aydır bu hastanede çalışıyorduk. Fazla büyük bir hastane değildi. Herkese çabucak alışmıştık hastanede. İlk başlarda biraz çekindik ama sonra herkes alışır dimi ama. Ben bunları düşünürken bir yandan da etrafıma bakınıyordum.Herkesin büyük bir ihtimal bir grubu vardı ve o şekil oturuyorlardı. Bende etrafı incelerken kahkahaları içeryi dolduran bir grup dikkatimi çekti ve o tarafa bakınıyordum ki oradan biri bana döndü ve tekrar gülmeye başladı. Bu gülmeler hiç hoşuma gitmez nedense sanki aşşağılıycı bir yanı vardır hep. Ama bana oradan bakan bir çocuk vardı. Çok yakışıklıydı herhalde okulun popüler çocuğuydu diye tahmin ettim . Gülünce gözleri gülen insanlar varya heh tam ondandı işte hem karizmatik hem de sempatikti. Ben böyle düşünürken Tuğba geldi yanıma bir dersi daha olduğunu onu bekleyip bekleyemeyeceğimi sordu bende olur dedim zaten eve gidince yapacak boşeyim yoktu. Bende burda kitap okur beklerim dedim. Yani bir saat daha burdaydım.

O grup bana doğru halen bakıyordu anlam veremedigim bir şekil de. On onbeş dakika sonra o yakışıklı dediğim çocuk ayağı kalktı ve benim olduğum tarafa doğru geliyordu.Biran çok heyecanlandım acaba bana ona baktığım için kızcak dalgamı geçcek diye düşünürken bir anda masama gelip durdu ve hiç konuşmadan bi sandelye çekip oturdu.

Bu duruma sinir olmuştum kendini bişe sanan tiplerdendi büyük ihtimal, bende bunu altında kalırmıyım hemen

" Ben oturbilirsin dediğimi hatırlamıyorum" dedim oda salakça bir sırıttıki daha