Hoofdstuk 9, De dag

2.2K 75 14
                                    

Amber Pov.

Een gillende Kyra springt op me. Ik open slaperig mijn ogen.

‘’ Wakker worden! Wakker worden! Wakker worden!’’

‘’ Waarom?’’ mompel ik terwijl ik me omdraai.

‘’ Omdat-‘’ Ineens schiet het me te binnen. Ik spring op het bed en begin te gillen. Kyra gilt met mij mee. ‘’ O my god Kier. Ik ga bijna dood van zenuwen.’’

Kyra lijkt mij te negeren en gooit een onesie naar me toe. Ik wandel in de onesie achter haar aan.

‘’ De jongens zijn al wakker.’’

‘’ Hoe weet je dat?’’ vraag ik terwijl ik mijn mond volprop met een broodje

‘’ Zayn heeft je al een video gestuurd.’’

Snel zoek ik naar mijn mobiel en kijk ze video. Zayn filmt vanuit een kier van de deur Niall. Hij staat voor de spiegel zijn stropdas goed te doen. Overdreven leg ik mijn hand op mijn voorhoofd en doe ik alsof ik flauwval. Kyra geeft me een knuffel. ‘’ Oh Ambie, we zijn zo gelukkig samen. Jij hebt Niall en ik heb Harry.’’

Kyra en ik gaan naar de hotelkamer van mijn moeder. Mijn vader is al met de mannen op pad en nu is het mijn beurt om me klaar te maken. Mijn moeder heeft haar jurk al aan. Hij is prachtig. Terwijl Kyra zich omkleed lakt mijn moeder mijn nagels. We gaan gewoon voor een simpele lichtroze kleur.

‘’ Ben je zenuwachtig?’’ Ik knik. ‘’ Dit is jouw grote dag. Ik had nooit verwacht dat je met een popster ging trouwen. Ik had nooit verwacht dat je er zo goed bovenop zou komen. Mijn kleine meid is zo groot geworden.’’

‘’ Nou niet gaan huilen oma.’’ Met een lach kijk ik naar Nila. Mam heeft haar al aangekleed en haar haartjes in een klein staartje gedaan. Nila had echt al belachelijk lange haren voor haar leeftijd. Ik zag nu pas dat ze een heel klein speldje in haar haar had. Het was een speldje met de Ierse vlag.

Net als mama klaar is met het lakken van mijn nagels, belt Lou aan. Lou komt de make up en haren doen van mij en mijn bruidsmeisjes. Ook Lou en Lux zien er beide prachtig uit. Lou helpt mij met het aantrekken van mijn mooie jurk. Ik kijk weer vol bewondering in de spiegel. Ik ben echt een bruid nu.

Ik had om Niall te pesten een kousenband in de Ierse vlag. Nadat Lou mij prachtig had opgemaakt ging ze mijn haar licht krullen. Niet al te overdreven. Uiteindelijk staken we de sluier in mijn haar.

Ondertussen waren al mijn bruidsmeisjes er en was Kim de eerste die klaar was. Samen met haar zat ik nu op de bank te wachten op de rest.

‘’ Ik wou dat Liam en ik gingen trouwen.’’

‘’ Kimmie, dat komt echt nog wel.’’

‘’ Ik hoop dat ik word zoals jij.’’

Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.

‘’ Succesvol, een supermoeder en een gelukkige vrouw.’’

Dat maakte me aan het blozen.

Na ruim een uurtje stressen, gillen en nog meer stressen moesten we vertrekken. Nouja moesten we vertrekken, we moesten in de lobby wachten op mijn vader. Hij kwam mij met de koets ophalen. Ik zag Niall pas echt op het altaar. Dat maakte het extra spannend. Wie weet zegt hij nee, of is hij er helemaal niet. Met die gedachtes in mijn hoofd stresste ik alleen maar harder. Ik antwoorde de vragen van mijn vader met uhu. Na 4 vragen was dat blijkbaar het foute antwoord. ‘’ Amber? Luister je wel?’’

 ‘’ Sorry pap, ik ben super gestresst. Dadelijk is Niall er niet, of zegt hij nee.’’

‘’ Lieverd, niemand zegt nee tegen jou. Je ziet er formidabel uit. Prachtig.’’

We maakten met de koets een lang ritje. Zodoende zat iedereen al in de kerk toen we eindelijk aankwamen. Mijn bruidsmeisjes stonden al te wachten toen ik aankwam. Netjes stelden ze zich op achter mij en tilden mijn sleep op.

Ik bestierf het ondertussen. Ik was echt doodsbang dat Niall er niet was. Gister op app deed hij nog best zenuwachtig, raar en onzeker.

Ik word uit mijn gedachte getrokken als Alice komt vragen of wij klaar zijn. Ik kijk mijn vader aan die vastberaden knikt. Alice omhelsd mij vlug en rent dan terug naar binnen. Zachtjes begint de Ierse muziek te spelen. Niall had mij verteld dat het een soort van ‘’Daar komt de bruid’’ liedje was. 

Ik keek snel nog een keer naar achter me en ik zag dat al mijn bruidsmeisjes even zenuwachtig waren als ikzelf.

Ik zie dat de deurklinken naar beneden gaan. Dit is het. Het moment waar ik altijd op gewacht heb. Over een uur heet ik Amber Horan. 

De deuren zwaaien open en met een lach loop ik de kerk in. Hij zit helemaal vol. Achteraan staan zelfs mensen. Stapje voor stapje kom ik dichterbij het altaar.

Losing the futureWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu