sorry kung hindi ako usually nag-update nito. kasi eh, sa cp ako laging nag-open ng wattpad at minsan nakakalimutan ko na ang plot nito kay pagpasessyahan niyo na ha?
------------------------
“KEVIN!” sigaw ko pagbukas sa pinto.
“KEVIN!” ulit ko.
Walang tao sa kwarto kaya bigla akong kinabahan…
“Kevin?” ulit ko na naman habang nilibot ang paningin sa kwarto and tthen it hit me… may kulang…
Kulang ang suit case ni Kevin at ang akin lang ang nandun. Don’t tell me… NO!
“KEVIN! KEVIN! KEVIN!” sigaw-sigaw ko sa kwarto pero wala kaya naisipan kong lumabas at baka sakaling nasa labas pa pala siya.
“KEVIN! KEVIN! KEVIN!” sigaw ko habang patingin-tingin sa kaliwa’t kanan. I know others think me I’m stupid pero…
“Kevin? Kevi…n? Kevin…?” naiiyak kong tawag.
Hanggang hindi ko na kaya, napaiyak na talaga ako. Maraming naaawa sa akin, marami namang na-weweirduhan sa akin in short, maraming nakatingin sa akin pero di ko pinansin.
‘Si Kevin… iniwan na niya ako and I hate myself!’ yun ang sabi ng utak ko na paulit-ulit lang.
“I’m sorry…” mahinang bulong ko.
‘
“Stef,” may tumawag sa akin.
Lumapit siya sakin at nang tinignan ko, si Tsuki pala… Yes, I’m expecting someone else and that’s Kevin.
“T-stuki..?” agad naman akong napayakap nito at doon pinagpatuloy ang pag-iyak.
“U-umalis na siya, he l-left me. I-It’s all my faul..t. I-I s-s-shouldn’t have done t-those. It’s all my fault… all my fault… I’m s-sorry… I’m sorry. P-Please d-d-don’t leave me… I’m sorry…”
Lahat ng sakit. Lahat ng pagsisisi. Lahat ng nararamdaman, nilabas ko. Nilabas ko kasi nagbakasakaling marinig niya.
SANA MARINIG NIYA. KAHIT PUSO KO LANG ANG MARINIG NIYA…
-------------------------
short update na naman. sorry..
and thanks for reading this.
~z.sille
BINABASA MO ANG
Innocent Secret
Romance[ON-GOING] Lahat naman tayo may tinatago diba? At lahat din tayo nagsisinungaling... Kahit gaano pa ka-BAIT o ka-INNOSENTE ang isang tao, lumalabas pa din ang BAHO nito! Pero masisisi niyo ba ito kung may dahilan naman siya? *please read and DO have...
