Chapter Two

62 15 1
                                    

Τα γεράματα πρόλαβαν τον Γέρο Σοφό Άντριεν πιο νωρίς από ότι περίμενε. Πέθανε στα 291 του. Η Τριανταφυλλιά ήταν πολύ δυστυχισμένη. Ο Ρέιντεν, αντιθέτως, χάρηκε πολύ. Τα χρόνια περνούσαν και ο πληθυσμός αυξανόταν. Οι νεράιδες είχαν χωριστεί στις κατηγορίες τους και όλα πήγαιναν μια χαρά, ο καθένας κοίταζε τη δουλειά του και όλοι ήταν αγαπημένοι μεταξύ τους, αλλά επικρατούσε ένα κλίμα φόβου για τον Ρέιντεν... δεν ήθελε να γεννηθεί κανένα παιδί με το μοναδικό σημάδι των The One. Κάθε πανσέληνο γινόταν όλο και πιο ανήσυχος, γιατί δεν μπορεί κάποια στιγμή θα γεννιόταν και μια τέτοια νεράιδα. Για να μην γίνει τίποτα τέτοιο, ο Ρέιντεν το μεσημέρι της Πανσέληνου, πήγε στο δέντρο της ζωής για να δει τι νεράιδα θα ήταν αυτή.Ένας συνεργάτης του από τον Σκοτεινό Τόπο, του έφτιαξε μια μικροσυσκευή η οποία προέβλεπε το κοντινό μέλλον αλλά για να το δεις έπρεπε να πας στο σημείο που ήθελες να δεις τι θα γίνει εκεί τις επόμενες ώρες. Έτσι, ο Ρέιντεν, πήγε εκεί το μεσημέρι όταν όλοι κοιμόταν και άγγιξε το δέντρο με τη συσκευή μέλλοντος. Πραγματικά δεν το περίμενε... είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που γεννήθηκε ο τελευταίος One, ο Άντριεν. Τώρα, έπρεπε να βρει επειγόντως μια λύση. Η συγκέντρωση θα γινόταν σε τρεις ώρες και σε λίγο θα ξυπνούσαν. Έφυγε. Πήγε έξω από τα σύνορα να βρει τον φίλο του. Μετά από λίγα λεπτά πετάγματος έφτασε στο βασίλειο του φίλου του. Ο Λάντεν ήταν εκεί για να τον υποδεχτεί.
Λάντεν: Τι σε φέρνει στα μέρη μας;
Ρέιντεν: Έχω ένα προβληματάκι.
Λάντεν: Και ποιό είναι αυτό;
Ρέιντεν: Απόψε στην Πανσέληνο θα γεννηθεί ένα κορίτσι.
Λάντεν:....ωραία και;
Ρέιντεν: Θα είναι One!
Λάντεν: Και τι σκέφτεσαι να κάνεις;
Ρέιντεν: Δεν έχω πραγματικά σκεφτεί τίποτα για αυτό ήρθα σε εσένα θέλω βοήθεια.
Λάντεν: Ξέρεις ότι δεν μπορώ να σου κάνω απλά χαρές... πρέπει να με πληρώσεις.
Ρέιντεν: Εννοείται φίλε μου ότι θα σε πληρώσω, ξεχνιούνται αυτά που μου έχεις κάνει;
Λάντεν: Ωραία η συμφωνία έκλεισε. Μου φέρνεις την νεραϊδόσκονη και είμαστε πάτσι, ξέρεις ότι την χρειάζομαι πολύ για να ζήσω.
Ρέιντεν: Ναι το γνωρίζω. Θα την έχεις αύριο κι ολας.
Λάντεν: Να θυμάσαι. Τα κορίτσια είναι πεισματάρικα.
Ο Ρέιντεν τον κοίταξε κάπως παράξενα και έφυγε. Σε λίγες ώρες θα ξεκινούσε η Πανσέληνος. Όλοι ετοίμαζαν τα τραπέζια τους και η κάθε "πλευρά" του δέντρου στόλιζε το χωριό της για την πιθανόν άφιξη της νέας νεράιδας στο χωριό τους. Οι ώρες πέρασαν γρήγορα και τα δευτερόλεπτα αργά για τον Ρέιντεν. Όλοι είχαν συγκεντρωθεί κάτω από το δέντρο και περίμεναν το ρολόι να χτυπήσει 12 ακριβώς όταν η Πανσέληνος θα ήταν ευθυγραμμισμένη πάνω από το δέντρο. Κοίταζαν όλοι πάνω. Το ρολόι χτύπησε 12:00... το φως της Πανσέληνος έπεσε πάνω στην γυάλινη σφαίρα που ήταν ένα με τις ρίζες του δέντρου.

Όλες οι νεράιδες κοίταζαν αυτό το υπέροχο θέαμα σαν να μην είχαν ξαναδεί τέτοιο πράγμα στην ζωής τους ξανά

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Όλες οι νεράιδες κοίταζαν αυτό το υπέροχο θέαμα σαν να μην είχαν ξαναδεί τέτοιο πράγμα στην ζωής τους ξανά. Το φώς έλαμπε τόσο πολύ που κάλυψαν τα μάτια τους. Όλοι έμειναν με ανοικτό το στόμα.... γεννήθηκε μια One μετά από σχεδόν 100 χρόνια! Ήταν ένα τόσο χαρούμενο βράδυ, αλλά όχι για όλους... ο Ρέιντεν είχε θυμώσει πάρα πολύ....την ομορφιά της θα ήταν δύσκολο να της την πάρεις... Ήταν τόσο εκθαμβωτική. Το μόνο που απέμενε τώρα ήταν να πάει 18 χρονών για να είναι ενήλικας και να μπορέσει να την παρασύρει πιο εύκολα...
Τι σκαρφίζει ο Ρέιντεν;...

The Tree Of LifeWhere stories live. Discover now