The Tree Of Life

Chapter Four (Part 2)

Ο καιρός ήταν καλός αλλά έκανε λίγο κρύο. Η Ρόουζ άρχισε να κρυώνει. Γύρω της υπήρχαν ψηλά και πολύχρωμα δέντρα. Πλησίασε ένα. Το ακούμπησε και το μύρισε.
Μύριζε λεβάντα. Πιο πέρα υπήρχαν κόκκινα μεγάλα και μικρά μανιτάρια. Ήταν πολύ ενθουσιασμένη. Μπροστά της είχε κάτι ξύλινες σκάλες οι οποίες σε κατέβαζαν στην κοιλάδα. Της κατέβηκε προσεχτικά επειδή ήταν λίγο επικίνδυνες. Θα πείτε τώρα, είναι νεράιδες δεν πετάνε; Ναι, πετάνε αλλά έχει περάσει μια μέρα από τότε που γεννήθηκε. Παίρνει τουλάχιστον 30 μέρες μέχρι τα φτερά τους να καταφέρουν να σηκώσουν το βάρος (περίπου 50 κιλά). Κατέβηκε στην κοιλάδα. Στην μέση ήταν ένα μεγάλο πηγάδι με νεραϊδόσκονη και τέσσερα μονοπάτια φτιαγμένα με πέτρες. Το κάθε ένα οδηγούσε στο χωριό που ήταν η κάθε κατηγορία νεράιδων. Κάθησε σε ένα παγκάκι και παρακολουθούσε την νεραϊδόσκονη που έπεφτε από τις πέτρες. Ήταν τέσσερις Warriors σε κάθε γωνιά του πηγαδιού. Σκεφτόταν ποιό μονοπάτι να πάρει. Σηκώθηκε. Εκείνη την ώρα έπεσε κάτω ένα φύλλο από ένα δέντρο. Το έβλεπε που έπεφτε από ψηλά και το παρακολουθούσε μέχρι να πέσει κάτω. Μόλις έπεσε πήγε και το έπιασε και το μύρισε. Κοίταξε μπροστά της. Βρισκόταν στο μονοπάτι των Minds. Σκέφτηκε ότι δεν είναι τυχαίο που έπεσε εκεί το φύλλο, έτσι ακολούθησε το ένστικτο της. Καθώς έμπαινε, ένιωσε ένα κύμα ζέστης αύρας να την περιέκλειε. Ένιωσε πιο ζεστά. Τα σπίτια εκεί ήταν... μοντέρνα. Καθώς προχωρούσε έβλεπε τις νεράιδες να πηγαίνουν πάνω κάτω να κουβαλάνε πράγματα να φωνάζουν να παίζουν τα μικρά παιδιά. Θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση εδώ. Θυμάστε που είχα πει για τις νεράιδες που όταν γεννιόταν ήταν μηδέν χρονών αλλά έμοιαζε με δεκάχρονο; Ναι αυτό ισχύει απλά θέλω να προσθέσω κάτι. Εάν μια νεράιδα και ένας νεράιδος έκαναν μαζί παιδί τότε θα γεννιόταν μηδέν χρονών και θα έμοιαζε σαν μωρό. Η σκέψη της Ρόουζ για ένα λεπτό παρασύρθηκε σε κάτι παιδιά που έπαιζαν μπάλα στον αέρα. Εκείνη την στιγμή καταλάθος, η Ρόουζ έπεσε πάνω σε μια Mind fairy.
...: Πρόσεχε λίγο!
Ρόουζ: Με συγχωρείς απλά χάζευα τα παιδιά που έπαιζαν μπάλα.
...: Καλά δεν πειράζει. Με λένε Ρίτα. Εσένα;
Ρόουζ: Ρόουζ.
Ρίτα: Αα ωραίο όνομα. Για περίμενε. Είσαι One! Ναι, χτες δεν ήρθα στην συγκέντρωση του δέντρου επειδή είχα πάρα πολύ δουλειά να τελείωσω. Θες να την δεις;
Ρόουζ: Ναι!
Ρίτα: Ωραία! Ακολούθησε με!
Η Ρίτα την οδήγησε στο σπιτικό της. Είχε μεγάλα μπλε λουλούδια στον κήπο της. Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι της ένιωσε λίγο κρύο.
Ρίτα: Κρυώνεις;
Ρόουζ: Λίγο ναι...
Ρίτα: Θα βάλω φωτιά στο τζάκι ένα λεπτό.
Άφησε κάτω τα πράγματα της και πήγε να ανάψει την φωτιά. Έβαλε ξύλα και με ένα χτύπημα των δακτύλων της τα ξύλα πήραν φωτιά.
Ρόουζ: Πως το έκανες αυτό;
Ρίτα: Α! Πόσο χρόνων είσαι καλέ;
Ρόουζ: Γεννήθηκα χτες...
Ρίτα: Α... θα μάθεις ή μπορώ εγώ να σου μάθω. Θέλει μερικά χρόνια εξάσκησης.
Ρόουζ: Χρόνια;;;
Ρίτα: Χαχα. Για εσένα κυρία μου θα πάρει μέρες. Είσαι One το ξέχασες;
Ρόουζ: Ναι συγγνώμη..
Ρίτα: Καλέ τι ζητάς συγγνώμη; Θες να σε μάθω εγώ;
Ρόουζ: Ναι γιατί όχι;
Ρίτα: Ωραία.Θες ένα ζεστό φλυτζάνι τσάι;
Ρόουζ: Ναι! Πονάει λίγο ο λαιμός μου...
Ρίτα: Εντάξει έφτασε!
Ρόουζ: Ευχαριστώ πολύ!
Ρίτα: Νομίζω ότι εμείς οι δυο θα γίνουμε οι καλύτερες φίλες!
Ρόουζ: Ναι θα τα πάμε ωραία μαζί! Εάν δεν σε ξαναρίξω!
Ρόουζ, Ρίτα: Χαχαχα!
Γέλασαν και οι δύο και απόλαυσαν το τσάι τους δίπλα στο τζάκι μιλώντας για ώρες...