Seishin | MikaYuu

[ 3 ]

Mika elleriyle Yuichiro'nun yüzünü tuttu."Benden korkma ya da kaçma tamam mı?" Yuichiro onaylar şekilde kafasını salladı.

"Ben...senin şeytanınım.Üzüntünden ve acından besleniyorum Yuu-chan." Sessizce söyledi.

"Şeytan mı? N-neden seni sadece ben görüyorum ama?" Mika ellerini yüzünden çekti.Tatlı bir gülümseme yüzünü kapladı.

"Ne kadar aptalsın Yuu-chan~" Melodik bir şekilde söyledi ve kendini Yuichiro'nun üstüne attı."Ben sıkıldım~" Ellerini Yuichiro'nun üzerine koydu.

"Mika hayır.Bugün yeterince yaptık."
Mika'yı zorlukla üstünden attı.Sarsılarak geriye çekildi Mika.

"Sen beni red mi ettin?"

Mika'nın sesi buruk ve hafif kızgın çıkmıştı.Başını öne eğdi.

"Hayır! Sadece ne demek şeytansın? Duygularımdan mı besleniyorsun? Ne demek bunlar?!"Bağırarak ayağa kalktı."En azından bana düzgün bir açıklama yapamaz mısın? Seni sadece ben mi uydurdum? Söyle bana!"

Sasılarak ağlamaya başladı.Deli miydi o? Mika sadece saçmalıyordu. Bu kadarını onun zihni bile uyduramazdı.

"Yıllar boyu dalga geçtiler benimle,senin olmadığını söylediler! Senin dışında kimsem yok,gerçekten sahip olduğum tek kişisin.Ve sen de bana saçma sapan şeyler söylüyorsun.Ne demeye çalışıyorsun Mika?! Neden bana düzgün bir açıklama yapamıyorsun?!GERÇEK DEĞİL MİSİN?!"

Yuichiro koluyla göz yaşlarını sildi.Elinde olmadan ağlamaya devam etti.Hayatında daha önce bu kadar üzüldüğünü hatırlamıyordu.Hiçbir acı kalp kırıklığına eşdeğer değildi.

Üzüntüsünden beslendiğini söylemişti Mika.

"Yuu..." Mika yatağın çevresinden dolaştı.Yuichiro'nun yanına geldi.

Mika'ya sarılmak istedi.

Mika bunun yerine suratına bir tokat attı."Aptalsın Yuu-chan.Gerçeği mi istiyorsun?" Yuichiro ağlamayı kesti.Şaşkınca Mika'nın parlayan kırmızı gözlerine baktı.

"Sen lanetlisin hem de benimle!Acından ve üzüntünden beslendim ben,bir gün sınırı geçeceğim.Delireceğim Yuu-chan,anlıyor musun? Seni öldüreceğim ben.Senin üzüldüğünü görmeye dayanamıyorum.Seni öldürmek istemiyorum Yuu."

Bu sefer hıçkırıklar onu ele geçirdi.Yuichiro duyduklarından çok Mika'nın ağlamasına şaşırdı.İlk defa onu ağlarken görüyordu.Üstelik göz yaşları kıpkırmızıydı.

Ne yapacağını bilemedi.

"Kaçınılmaz son bu,benden korkmanı istemedim Yuu-chan.Özür dilerim.

O kadar yıldır bu duyguları içinde mi saklıyordu?

Mika yere oturdu."Lütfen Yuu-chan,üzülme...dayanamıyorum artık.İçimdeki canavarı,hayır.Kendimi daha ne kadar tutabilirim bilmiyorum.Seni bırakmak istemiyorum.İstesem de yapamıyorum."

Yuichiro da Mika gibi yere oturdu.Kollarını Mika'ya doladı.Sımsıkı kucakladı onu.Hiç bırakmayacak gibi.Sanki son sarılmaları gibi.Söylediği şeylerin şaşkınlığı hâlâ üstündeydi.Ama Mika bunlardan daha önemliydi.Mika her şeyden önemliydi.

"Kurtar beni,Yuu-chan."