Seishin | MikaYuu

[ 1 0 ]

Kendini bildi bileli yalnızdı Yuichiro.Neden bilmiyordu ama insanlar onu sevmiyordu.O sadece küçük bir çocuktu.Zararı neydi ki?

Ailesi sinirini ondan çıkarıyordu.Yuichiro her zaman yara bere içinde geziyordu.Onlara ne yapmıştı ki?

Sık sık evden kaçıp parka gidiyordu.Ama kimse onunla oynamak istemiyordu.Ne zaman bir çocuk ona yaklaşsa aileleri hemen uzaklaştırıyordu.Her zaman tek başındaydı.Suçu neydi ki?

Yalnız olmakla mı lanetlenmişti?

Yuichiro yalnız olmayı sevmiyordu.Her zaman bir arkadaş istemişti.Onunla oynayabileceği,her şeyini anlatabileceği,konuşabileceği,birlikte büyüyebileceği birini.

Her zaman yanında olabilecek birini.

Ama ne kadar isterse istesin,yalnızdı.

"Hey,sen! Ne yapıyorsun?" Yuichiro seslenen kişiye baktı.

Kendi yaşlarında olan bir çocuktu.Üstünde beyaz bir tişört ve şort vardı.Gülümsemesi ışıltı saçıyordu.Sarı saçları gözlerinin önüne geliyordu.

Ve gözleri.Gökyüzü gibi.Mavi gözleri vardı.

Çocuk güneş gibi parlıyordu.

"Bana mı dedin?" Yuichiro şaşırmıştı.Birisi onunla konuşuyordu.

"Evet aptal,burada başka biri var mı?" Sırıttı."Adın ne?"

"Şey..Yuichiro."

"Güzel gözlerin var Yuichiro." Tekrar gülümsedi.Yuichiro çocuk tarafından büyülenmişti.Daha önce böyle bir güzellik görmemişti ."Ama Yuichiro çok uzun.Kısaca Yuu olmalı."

"Sen kimsin?" Zorlukla sorabildi.Çocuk ona küçük elini uzattı.

"Ben Mikaela.Ve seni kendimle lanetliyorum,Yuu-chan!"