içimdeki karanlık

Gidiyorum

İyi olmasını dilediğim herşeyin kötüye gidişini gördükçe inancım kalmadı hiç bir şeye. Sabahlara kadar tavanı izleyerek geçirdim bütün günlerimi. Hayallerinle ayakta durmayı başarırken, yokluğunla uçurum kenarlarına sürüklendim. Ayağa kalkma gibi umutlarım varken uçuruma atan senide unutmadım. Soğuktan donan ellerimi en çok senin ellerine ısıtmak isterken, seninle kurduğum ve olamayan bütün hayallerimin külleriyle ısıtmamı hiçbir kelime açıklayamaz. Tanrı 'nın cehennem diye adlandırdığı kimsenin sevmediği ve benim ısınmak için delisi olduğum yere gitmeme az kaldığını düşünüyorum. Burası fazla soğuk olmadı mı ve aşırı karanlık. Karanlıktan korktuğumdan değil yüzünü göremiyceğim ve gözlerinin içine bakamıycağımdan bu endişem. Seni sevebilmek için her seferinden kendimden bir parça bıraktım. Geride kalan olacağımı tahmin etmeme rağmen 1 saniye bile senden vazgeçmedim. Faydası oldumu? hiçbir faydası olmamasına rağmen pişmanda değilim. Son nefesimi almaya hazırlanıyorum bu yükü taşıyacak ve seni daha fazla sevebilecek gücümün kalmadığını anladığım anda gideceğimi söylediğim günü hatırlıyorsun değil mi? İşte o gün geldi ve bana hoşçakal demeden gittiğin ve tek başıma bıraktığın gün geliyor aklıma ve şimdide ben hoşçakal demeden, bütün yükümü sana bırakıp gidiyorum.