Tegen mijn zin!

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 8

Ik zit nu al weer een paar dagen in mijn kamer met Samir en Karim. Dan gaat de deur open en worden ik en Karim meegenomen. Wij moetsen rennen tegen twee andere jongens. Er stond een man aan de zijkant die begon af te tellen: "3...2...1...go!" Ik rende zo hard als ik kon maar merkte dat ik te langzaam was bij de start omdat ik gewoon stil stond. Ik kwam als laatste binnen. Moesten opnieuw rennen. Er werd me op een ruwe manier geleerd hoe ik moest starten. Ik werd nog steeds laatste maar het scheelde niets. Voor mijn gevoel deed ik het goed maar, de man aan de zijkant was het daar duidelijk niet mee eens. Ik werd terug naar mijn kamer gebracht en kreeg een maaltijd voor me. Zoals gewoonlijk weer rijst. De man zei: "vanaf nu zul je elke dag moeten trainen". Ik at mijn eten op en ging naar bed. De volgende morgen moest ik de ochtens beginnen met 50 push en sit ups. Eerlijk had ik geen idee wat dat waren dus, ik verzamelde al mijn moed bij elkaar en vroeg ik wat het waren. De man zuchte heel overdreven en deed het toen één keer voor. Het was abnormaal zwaar om dat in een te doen. Na de push ups moest ik drie keer om de baan heen rennen en daarna twee keer honder meter sprinten. Toen ik klaar was kreeg ik tien minuutjes pauze om iets te drinken. Daarna moest ik met Karim weer tegen dezelfde twee jongens rennen. Dit keer werd ik derde! Ik werd terug gebracht naar mijn kamer om uit te rusten. Morgen stond er weer een zware dag voor de boeg.