Aslında kendimizi kandırırız hep.
Her şey güzel olacak deriz.
Dertlerimizi, sorunlarımızı bir kenara koyarız.
Geleceğin bugünden daha güzel, daha aydınlık olmasını isteriz.
Benim de pek bir farkım yok.
Sorunlarımı erteliyorum ben de.
Hatta sadece sorunlarıma değil, duygularıma da aynı şeyi yapıyorum.
Ama artık böyle olmayacak.
Biliyorum karşısına çıkıp söyleyemem hislerimi.
Yine batırırım çünkü her şeyi.
Ama belki buraya yazabilirim hissettiklerimi.
En başından anlatabilirim belki her şeyi.
Kim bilir.
Belki sen de okursun bu yazıları bir gün.
Anlarsın sana olan sevgimi.
Ve eğer şansım varsa, sen de seversin beni o gün.
Alırsın beni yanına.
Gezeriz birlikte, otururuz biraz, konuşuruz hatta.
Tanımaya çalışırız birbirimizi.
Ne dersin?
Bence olur gibi.
