Can't smile without You by therealme

Chapter 13

Rachel's P0V

Mahal na mhal ko si Carlo...mahal na mhal...at napatunayan ko ang pagmamahal niya sakin nung sumama siya sakin dito sa Cavite...I'm 3 years older than him...pero pag kasama ko siya hindi ko yun maramdaman kasi age d0esn't matter naman diba...

I know hindi ako ganon kamahal ni Carlo...oo sinabi kong ramdam ko na mahal niya ako pero hindi yung pagmamahal na inaasahan ko...siguro masyado pa lang talaga siyang bata,kaya ako na lang yung gagawa ng way para mahalin niya ako ng sobra...

Alam ko naman maraming naiinggit sakin,kasi I have Carlo,akin nga ba sya??siguro,kasi wala naman siyang iba eh...

Everytime na umaalis kame at kasama ko siya,lageng may mga babaeng nakatingin sa kanya...bakit nga ba hindi diba??kasi gwapo siya,matangkad,he has the body,and lage pa siyang nakangiti...at si Carlo mayaman pa...

Oo lage siyang nakangiti...kaya lang yung ngiti na pag tumingin ka sa mga mata niya,walang sigla...he is pond of smiling...pero mula nung tumira kame dito sa Cavite or should I say mula ng maging kame...

Hindi ko pa siya nakitaan ng ngiti na lageng hinahanap ko...yung mga ngiti niya na nakita ko sa picture niya during high school days niya...pero alam ko naman kung bakit,kasi may problema si Carlo sa mommy niya...na naging dahilan ng paglayas niya...

Ni hindi ko pinigilan si Carlo na umalis,dahil naging selfish ako at ito ang way ko para mas makasama ko pa si Carlo...

Everyday Im wishing na sana makita ko na ngumingiti si Carlo na puno ng sigla...until 5 months na kame sa nakatira dito sa Cavite...

Umuwi siya ng bahay na may spark yung mga mata niya...pero hindi ako ang dahilan...kung hindi yung classmate niyang babae na kaibigan niya daw...

Hindi man ako dapat magselos kasi sanay ako kay Carlo na palakwento ng mga nangyayari sa kanya at nakikilala niya pero this time iba...

Bakit bigla siyang sumigla,ou matagal ko ng inaasam ang mga ngiting yun,pero masisis ninyo ba ako kung makaramdam ako ang selos at inggit sa Rain na yun...nung una nga Jenny pa yung nabanggit niya,pero Rain daw pala talaga...

Kahit nasasaktan ako tuwing kinukwento niya yun,pinipilit ko pa ring ngumiti,at nagkaron ako ng eagerness na makilala ang Rain na yun...dahil ngayon pa lang nakakaramdam na ako ng takot sa pwedeng mangyari...

Nung Sept. 18,birthday ni Carlo...pinilit ko siyang magcelebrate kame... Nung hapon nagpunta ako sa school nila...naghintay ako sa gate...nagbabakasakali na makikita at makikilala ko rin si Rain...

Nung nasa may gate na ako tumawag ako kay Carlo at sinabi ko na nasa may gate ako na campus...hindi naman nagtagal lumabas na siya...tinawag ko siyang Hon...I admit ako lang ang natawag nun sa kanya,pero siya Rachel lang tawag niya sakin,hindi daw siya mahilig sa endearment,pero mapilit pa rin ako sa pagtawag ng Hon sa kanya...

Nung tinawag ko siya may kasama siya tatlong babaeng magaganda...lumapit naman siya agad sakin at ipinakilala niya isa isa...si Rain...sa wakas nakilala ko din siya...i envy her before,pero mas lalo na ngayon...Maganda,sexy,maputi,chinita,may maganda at mahabang buhok at maganda manamit...the reasons kung bakit natatakot ako...naikwento din ni Carlo na muse siya ng society nila at varsity ng basketball at isa pa matalino daw...

Plastic na kung plastic pero binati ko pa rin at pinuri si Rain...