PROLOGUE
"HINDI 'TO PWEDE! ILIGTAS NIYO SIYA DOC! PARANG AWA NIYO NA!" nagsusumaho kong sabi sa doctor. Halos lumuhod na ako sa harap niya, iligtas niya lang si Maery.
"We're sorry hijo... We did everything we can." sabi ng doctor habang umiiling. "We did everything we can, but it's too late." dagdag pa niya at tinapik ako sa balikat.
"Hindi, hindi to maari! Maery! Please! Hindi siya pwedeng mamatay!" sabi ko sa sarili ko habang umi-umiiling.
Hindi ako basta-bastang susuko!
"AKIN NA YAN!" Inagaw ko ang equipment na hawak ng nurse na ginamit nila kani-kanina lang kay Maery.
"SIR!"
"HIJO! CALM DOWN!"
"KUNG KAYO SUMUSUKO NA PWES AKO HINDI PA! AKO NA LANG ANG MAG-LILIGTAS KAY MAERY!"
"NURSE!" sigaw ng isang doktor. Ilang sandali dumating pa ang ibang nurse at hinawakan ako ng mahigpit sa magkabilang braso ko.
Inagaw ng babaeng nurse sa akin ang equipment at pilit nila akong inilalabas, nilalayo sa pinakamamahal ko...
"NO! NO! MAERY! NO! LET GO OF ME YOU F*CKIN' JERKS! MAERY! SHE NEEDS ME! I'LL SAVE HER!" nagpupumiglas ako sa pagkawak nila sa akin, pero hindi ko kaya, tatlo silang humihila sa akin.
Pinipilit ko pa ring makawala sa kanila hanggang sa may naramdaman akong sakit sa may bandang braso ko at tuluyan nang nagdilim ang paligid...
No... Lord, please. Not Maery. I'll do anything, anything in this world, just don't take Maery away from me... Please Lord, help me...
___________________________________________________________
DISCLAIMER:
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Please DO NOT COPY my story and post it to other sites unless I have given you my permission. Thank You!
