Giriş

41 1 0
                                    

Eskilerden pek birşey kalmadı, zira hatırlayanlardan yaşayan yok artık...

Kaçmak zorundaydım, arkama bakmadan, durmaksızın kaçmak zorundaydım. Geçmiş peşimdeydi, yakalanırsam geleceğim yok olucak ... Ve inandım kaçmayı başardım.
Defterdeki en güzel sayfayı kendime ayırdım.
En baştan başladım yazmaya...

Uykumdan kafama bir kitabın gelmesiyle uyandırıldığımı hatırlıyorum. Bu kadim dostum Burak tan başkası olamazdı. Geceyi geçirdiğimiz evden uzaklaşmamız lazımdı. Acele ediyorduk  giyinip tüğecektik .
Merdivenlerden gelen ayak sesleriyle irkilmiştik. Burak bana baktığında ortalıktan kaybolmuştum bile . Dolabın arkasından baktığımda bizi dün gece herşeyin içinden bir anda çekip kurtaran yaşlı amca giriverdi.
-Dinlendiğinizi umuyorum küçük dostlarım ...
Diyerek içimizi yatıştıran bir ses tonuyla konuştu. Burak konuşma gereği duymadı, ben ise her zaman ki huysuz tavrım ile
-iyiyiz
diyebildim. Adam evden uzaklaştıktan sonra , yanımıza gerekli ekipmanları alıp bu kötülük kokan lanetli şehirden uzaklaşmak için yola koyulacaktık. Gerekli hazırlıkları yaptıktan sonra temkinli bir şekilde kapıyı açtım. Burak peşimden aynen benim gibi kamufle olarak geliyordu , kimseye görünmeden uzaklaşmak zorundaydık. Caddeye çıktığımızda hızlı adımlarla koşmaya başladık, herkes anlamıştı dün gece buralarda terör estiren iki genç olduğumuzu.

Ve biz sadece özgürlüğümüz için olağan gücümüzle kaçıyorduk. Arkamıza bakmadan
inanarak...

Devamı gelecek...

KASATURA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin