Thirty Last Days

Part 3

"I'M SORRY, Cassey."

"Sana, may magic ang sorry, 'no? Na kapag binanggit mo, automatic, magiging maayos na ang lahat," mapait na sagot ni Cassandra. Hindi niya nilingon ang kapatid kahit naramdaman niyang tumabi ito sa kanya sa veranda. Alam niyang dapat ay kahit paano, magpasalamat siya kay Throne dahil sa bahay nito siya pansamantalang tumutuloy habang naghahanap pa siya ng matitirahan. Pero hindi niya mapilit ang sariling hindi maging sarkastiko.

Nagpatuloy si Cassandra sa pagtanaw sa madilim na kalangitan. Kung sa ibang pagkakataon siguro ay napangiti na siya sa mga bituing para bang basta na lang isinaboy sa kalangitan, dahil sa nakalipas na mga taon ay iyon ang nagsilbing karamay niya.

Walang gabing lumipas noon na hindi siya nakatanaw sa langit dahil ang mga bituin na iyon ang siyang nagsilbing inspirasyon niya para magpatuloy tuwing naduduwag siya. Iisipin niya lang na isa sa mga bituing iyon si Jethro at pinanonood siya ay ginaganahan na siya uli.

Natawa si Cassandra sa sariling kakornihan kasabay ng pagbagsak ng kanyang mga luha. Sa wakas ay hinarap niya na ang kapatid. "Ang dami kong 'bakit' na gustong itanong sa 'yo, kuya. Alam mo ba 'yon?"

"I'm sorry." Niyakap siya ni Throne. "I was just... afraid you'd change your mind and go back, Cassandra. Unti-unti, nakita ko noon na may nagagawa ka na para sa sarili mo, na nakakaya mo na kahit wala kami. When I saw you in France, I saw your wings slowly... spreading." Malakas na napabuntong-hininga ito. "Kung sinabi ko sa 'yo noon, siguradong magmamadali ka na sa pag-uwi at wala na namang mangyayari sa buhay mo."

Kumawala si Cassandra sa kapatid. "Pero, kuya, kaya nga ako umalis, para sa kanya. Alam mo 'yon. 'Tapos hindi mo sinabi sa aking nakahanap na pala siya ng iba at ikakasal na?" Nabasag ang boses niya. "Para naman akong tanga nito, nagsikap para sa wala."

Sa hindi na mabilang na pagkakataon ay pumasok sa isip ni Cassandra si Jethro pati na ang mga alaala nilang naghatid sa kanya ng lakas sa ibang bansa. Pero siyang nagbibigay naman ng lungkot sa kanya ngayon...

"IPAGDASAL MO 'ko, bro. I'll be asking for Cassandra's hand."

Napaawang ang bibig ni Cassandra sa narinig na pamilyar na boses na iyon ni Jethro. Hindi nakaligtas sa kanya ang kaba sa boses nito. Kumakabog ang dibdib na hindi niya na naituloy ang tangkang pagtulak sa pinto ng opisina nito na siguro ay nakaligtaang isara nang husto ng pumasok nitong bisita.

Parang sirang plaka na inulit-ulit pa ni Cassandra sa isipan ang narinig bago kinikilig na tinakpan ang bibig para maiwasan ang mapatili. Mula nang maging sila uli ni Jethro kulang dalawang taon na ang nakararaan ay pinakaaasam-asam niya na ang bagay na iyon. She had been dreaming to build a family with him and raise kids who would look exactly like him.

Hindi makapaniwalang napahugot siya ng malalim na hininga. Sino ang mag-aakalang seseryosohin pa rin ni Jethro ang isang tulad niya sa kabila ng mga nagawa niya rito?

Nagkakilala sila ni Jethro nang minsang mapilitan ito na manood ng isang fashion show sa Milan kung saan isa siya sa mga itinampok na modelo. Ito ang nagsilbing escort ng pinsan nitong si Kylie noon na mahilig sa mga ganoong bagay.

Habang rumarampa si Cassandra ay naraanan niya ng tingin si Jethro na siya namang titig na titig sa kanya nang gabing iyon. Pero sa kabila ng insidenteng iyon ay hindi niya naisip na pagtutuunan siya nito ng atensyon. Kilala kasi niya ang binata. Nababasa na niya noon pa ang pangalan nito sa mga magazines at diyaryo.

Isa si Jethro sa mga kinikilalang eligible bachelors sa Pilipinas, kahit na nga ba mailap ito at bihirang makita sa mga social gatherings ay lalo lang iyong nakadagdag sa curiosity ng mga babae rito. Hanggang isang araw ay may makulit na paparazzi ang pilit inantabayanan si Jethro na siyang dahilan para sa wakas ay makasilip ang publiko sa gwapong mukha nito na malayong-malayo sa kadalasang kuha sa mga stolen shots.