||Claude x Alois|| ❝My One And Only.❞

⚜️4⚜️

"C-claude...?!"

Alois'in yüzünde fazlasıyla şaşkın bir ifade vardı. Claude'un burada ne işi vardı? Yeni uşağının Claude olmasının imkanı yoktu! Bu gerçek olamayacak kadar harika bir şeydi. Claude bir süre boyunca Alois'e baktı. Sonra da yanlış gelip gelmediğini kontrol etti. Hata yoktu, doğru yerdeydi. Bakışlarını tekrardan Alois'e çevirdi.

"Uşağı olarak çalışacağım kişi sensin sanırım..."

Alois Claude'a baktı.

"S-sanırım öyleyim..."

"Pekala, izninizle."

Claude yavaşça içeri girdi. Arkasından kapıyı kapattı. Alois o kadar şaşkındı ki olayları kavrayamıyordu. Claude'un bakışlarını üzerinde hissetmesiyle kendine geldi.

"G-gel sana kalacağın odayı göstereyim!"

diyerek yürümeye başladı. Ne yapması gerekiyordu bilmiyordu. Beyninin bulandığını hissediyordu. Claude, Alois'in arkasından ilerliyordu. Elinde bir bavul vardı. Alois onu kalacağı odaya götürdüğünde bavulunu odasına bıraktı. Bakışlarını Alois'e çevirdi.

"Aç mısınız?"

Alois kafa sallamakla yetindi. Bunun gerçek olduğuna inanamıyordu. Claude alt kata indi. Mutfak olduğunu tahmin ettiği yere gitti ve yemeği hazırlamaya başladı.
Alois'in üstünde hâlâ okul forması vardı. Odasına gitti ve üstüne rahat bir şeyler -lacivert ve uzun kollu bir tişört, siyah bir şort ve dizlerine kadar olan siyah bir çorap- giydi. Banyoya gitti ve yüzüne bir kaç kez su çarptı. Ne yapmalıydı? Nasıl sakin kalacaktı? Claude ile kurdukları ufak bir göz teması bile onun kalp atışlarını hızlandırırken şimdi olacakları tahmin edemiyordu. Heyecandan ölmese iyi olurdu.
Yavaşça alt kata indi ve ağır adımlarla mutfağa yürüdü. Mutfağa girdi ve boş bir sandalyeye oturarak Claude'un yemeği hazırlayışını izledi. Ona bakarken bile kalbi yerinden çıkacakmış gibi oluyordu.
Claude sofrayı hazırlamayı bitirdi. Alois Claude'a baktı.

"S-sen aç mısın..?"

Sesinin heyecandan titrememesi için elinden geleni yapmaya çalışıyordu.

"Pek sayılmaz. Düşündüğünüz için teşekkürler. "

"Ö-önemli değil. "

Alois yavaşça yemeğini yemeye başladı. Claude onu süzüyordu. Claude'un bakışlarını üzerinde hissetmesi onu germişti. Claude bir süre sonra bakışlarını onun üzerinden çekti.

Alois yemeğini yemeyi bitirdi ve yavaşça ayağa kalktı. Onun ayağa kalkmasıyla Claude masayı toparlamaya başladı. Alois de odasına gitti. Yatağına uzandı ve gözlerini kapattı. Claude şu anda onunla aynı çatı altındaydı buna rağmen çok uzağındaymış gibi hissediyordu. Kısa bir süre içerisinde kendini uykunun kollarına bıraktı.

Claude uzun bir süre boyunca Alois'ten ses soluk çıkmadığını fark etti. Alois'in odası olduğunu tahmin ettiği yere ilerledi. Odanın kapısı açıktı. Odaya ses çıkarmamaya özen göstererek girdi. Alois'in top şekli almış bir biçimde uyuduğunu gördü. Onu uyandırmamaya çalışarak dolaptan bir battaniye çıkardı ve onun üstünü örttü. Odadan çıktı. Arkasından da kapıyı yavaşça kapattı.

Alois sabahın erken saatlerinde yavaşça gözlerini araladı. Yatağında oturur konuma geldi ve gerindi. Sevimli bir şekilde gözünü ovuşturdu. Dün olan her şeyin kafasında oluşturulmuş bir hayal ve gerçek olamayacak bir rüya olduğunu  düşünüyordu. Yavaşça ayağa kalktı ve duvar saatine baktı. Okul için hazırlanmaya başlasa iyi olurdu. Ayaklarını yere sürte sürte odasında bulunan banyoya gitti. Yüzüne soğuk su çarptı ve biraz olsun kendine geldi. Bir kaç işini daha hallettikten sonra banyodan çıktı. Yavaşça soyundu ve sandalyesinin üstünden formasını aldı o sırada da kapı çaldı.

"Gir."

Alois üzerinde uzun siyah çorapları ve iç çamaşırı dışında bir şey olmadığını unutmuştu.  Gömleğini aldı ve yavaşça giymeye başladı. Claude odanın kapısını yavaşta açtı ve duygusuz bakışlarını Alois'e dikti.

"Kahvaltı hazır."

Alois önce Claude'a sonra da kendisine baktı. Kızarmaya başladı. Heyecandan elleri titremeye başlamıştı bu sebeple de gömleğinin düğmelerini ilikleyemiyordu.

"T-tamam..!"

Claude ona bir süre boyunca baktı. Sonra da yanına gitti ve sakince onun gömleğinin düğmelerini iliklemeye başladı. Böyle ufak bir şey bile Alois'i utandırmaya yetmişti. Claude düğmeleri iliklemeyi bitirince geri çekildi ve ona baktı. Alois'in bakışları yerdeydi. Fazla tatlı gözüküyordu ancak ODUN Claude onun bu tatlılığını göremiyordu.

"Sizi aşağıda bekliyor olacağım. " diyerek odadan çıktı. Alois de hızlıca üstünü giydi.