"Bileklerimi kestiğimde kendimi öldürmeye çalışmıyordum. Aksine sakinleşmeye çalışmıştım. Birçok inanışta kanın insanı sakinleştirdiği söylenir. Hatta bazıları bu yüzden kurban kesildiğini bile anlatır. Bazen, neden bilmiyorum ama kendimi karanlığa sürükleniyormuş gibi hissediyorum. O anlarda tek düşündüğüm o karanlığın içinde kalmak, kaybolmak oluyor. Bu yüzden hiç düşünmeden mideme gönderdiklerimi umursamıyorum. Ama o gece, kısa bir an kendime geldim ve sakinleşmek için kendimi suya soktum. Ama işe yaramadı. Daha fazlasını içmekten kaçmak için bileklerimi kestim. Belki kanımı akarken izlemek beni sakinleştirir diye düşündüm. Aptallıktı... İşe yaramadı. Ama sonra sen geldin. Beni o karanlıktan çıkardın. Bugün yaptığın gibi..."
Ayçöregi s.283, Zeynep Sahra
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kitap Replikleri & Alıntıları
Random"İşte mutlaka bildiğin bir özdeyiş: Gözler ruhun aynasıdır. Diğerlerinin çoğu şeyini görebiliyorum. Ama kimse benim içimi göremiyor. İlkel bir seviyede bu beni ruhum yokmuş gibi gösteriyor. Belki de ruhum yoktur. Eğer bir şekilde daha az insan isem...
