"Sonra, bir şey daha vardı: Dmitry vicdanının sesine göre hareket ettiği zaman, insanların katı eleştirileriyle karşılaşıyordu. Çevresindekilerin yaptığını o da yaptığı zaman, etrafındaki bütün insanların tasvibiyle karşılaşıyordu. Düşündüğü, okuduğu ya da Allah'dan, hakikatten, zenginlikten, yoksulluktan söz ettiği zaman çevresindekiler sözlerini yersiz, hatta biraz komik buluyorlardı. O zaman annesi bile hoşgörür bir alaycılıkla ona 'bizim sevgili feylosof' diyordu. Dmitry roman okuduğu, açık saçık hikayeler anlattığı, Fransız Tiyatrosu'nda neşeli vodviller seyredip sonra bunları ballandıra ballandıra anlattığı zaman herkes onu tebrik, teşvik ediyordu."
Diriliş s.64, Lev Tolstoy
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kitap Replikleri & Alıntıları
Diversos"İşte mutlaka bildiğin bir özdeyiş: Gözler ruhun aynasıdır. Diğerlerinin çoğu şeyini görebiliyorum. Ama kimse benim içimi göremiyor. İlkel bir seviyede bu beni ruhum yokmuş gibi gösteriyor. Belki de ruhum yoktur. Eğer bir şekilde daha az insan isem...
