Νιώθω κάτι να με πνίγει, κοιτάω στον καθρέφτη- το είδωλο μου απορεί κι αυτό με μένα.
Αναβιώνω στιγμές πόνου σε δευτερόλεπτα και ξυπνώ από έναν αιώνιο λήθαργο. Πού είσαι και γιατί δεν μου μιλάς;
Μήπως ποτέ δεν ήσουν πραγματικά δίπλα μου;
Φύγε και φρόντισε να μου θυμίζεις καθημερινά την παρουσία - απουσία σου, κάνε με να νιώσω ξανά την σαπίλα της ψυχής σου. Μην τολμήσεις να με κοιτάξεις ξανά στα μάτια...
Έτρεξαν πολλά δάκρυα για χάρη σου και δεν αξίζεις την συμπόνια τους.
YOU ARE READING
Ιθάκη
RandomΈνα μικρο καταφύγιο για τις σκέψεις που μένουν άστεγες μέσα στο μυαλό μου. Ένα κοιμητήριο για τα λόγια που δεν ειπώθηκα ποτέ.
