Ιθάκη

63

 Κεντάω το κενό
με λιποθυμική αίσθηση
Άτεχνα
Τρυπάω και τρυπιέμαι
μα δεν σταματάω
κι ας ράβω στραβά
κι ας γέμισα αίματα
Η βελόνα ταΐστηκε
στα θηρία του τσίρκου
που δεν θαυμάζουν τίποτα
που κάνουν υπομονή
και περιμένουν στο κλουβί να πεθάνουν
Άτυχα
Η συμφορά είναι βαριά
Έχασα το μίσος
Το καθαρό παιδί
με τα διάφανα μάτια
Δεν ζητώ
αφή και οικειότητα
μόνο δικαιοσύνη
Είναι όλα πολύ μακριά
Θεραπεία για την τρύπα, υπάρχει;
Νομίζω πως δεν υπάρχει
Αλλά καμιά φορά
από τις στάχτες
στον πάτο της
ανατέλλει ο ήλιος
Μια υπενθύμιση ζωής
μας βασανίζει