Teacher and Teacher | Vhope

Two

Aşk şu anlık çiftimize uğramamış olsa da, Taehyung'un genç öğretmenin gülüşünden etkilendiği bir gerçekti.
O gülüşün naifliğini ve inci tanesi dişlerinin oluşturduğu mükemmelliği tanımlayamıyordu Taehyung ama emin olduğu bir konu vardı ki hala sinirliydi o edebiyat öğretmeni bozuntusuna.

Sen kalk yıllar boyunca matematik öğretmeni olmak için çalış, gecelerini gündüzlerine kat, herifin biri çıksın dersine laf atsın...yok ya !
Hadi öğrenciler neyse, onlar daha öğretmenliğin zorluklarını bilmiyorlar lakin sen de bir öğretmensin !
Nasıl olur da öğrencilerin "babalara geldik" diyerek konuştuğu bir derse karşın benim dersim daha önemli diyebilirsin ?

Cidden neydi bu adamın derdi !

Ah bak iyi insan lafın üstüne gelirmiş. Kendisi şu an öğretmenler odasına giriş yaptı.

"Günaydın Bay Jung, yine dersinizin benim dersimden daha önemli olduğunu düşünerek mi başladınız güne ?"

Hoseok garip bakışlarla adamı süzdüğünde derin bir nefes vererek yerine oturmuştu. Halbuki dün yanındaki genç öğretmenin onu izlediğini görünce aralarının düzeleceğini, bu tartışmaların son bulacağı düşüncesine kapılıvermişti.

"Günaydın Bay Kim, aslına bakarsanız aşkı düşünerek başladım bu güneşli güzel güne."

Taehyung yutkunarak öğretmene dönmüştü.

"Aşk mı...?"

"Evet aşk."

"Nerden çıktı bu şimdi ?"

Neden gergin olmuştu bilmiyordu Taehyung. Belki de dün öğretmeni izlediğinde gözünün önüne gelen şimdilik saçma olan görüntüler yüzündendi bu anlamsız durum.

"Evlenme yaşım geliyor gibi hissediyorum. Hep böyle bekar kalamam ya."

"Bence ailen senin turşunu kurmalı."

Hoseok, Taehyung'un şakasına gülerken ilk defa düzgün bir sohbet içerisinde olduklarını düşünüp seviniyordu içten içe.

"İyi fikir ama...beni sevip, bana aşkla bakacak birini istiyorum hayatımda. Hani böyle yalnızlık denilen şeyi içimden söküp atabilecek birine ihtiyacım var."

Oluşan sessizlikle Hoseok rahatsız olup devam etmişti konuşmaya.

"Peki ya sen ? Senin birine ihtiyacın yok mu ?"

"Ben...duygularımın tercümanını arıyorum. Beni bakışlarımdan tanıyıp istediğimi verebilecek birini isterdim."

Hoseok anlayışla gülümseyip yanağını eline yaslarken, dirseklerini masaya dayatmıştı.

"İstediklerini belirtebilen biri değilsin öyle değil mi ? Öyle birine ihtiyaç duymandaki en büyük amaç bu sanırsam."

Taehyung, Bay Jung'un kendisini anlamasına şaşarken bakışlarını kaçırmıştı kendisine dünyanın en güzel insanıymış gibi bakan adamdan.

Hayır, utangaç biri değildi Taehyung. Sadece öğretmenin bakışlarında tutuklu kalmaktan korkuyordu.
Gülüşünden etkilenmişti ya hani şimdi de sıranın gözlerine geldiğini düşünüp kaçırıyordu kahverengi gözlerini, çakıl rengindeki eserlerden.

"Günaydın."

Diğer öğretmenler de teker teker içeriye girmeye başladıklarında bugün içerisinde bir daha konuşmamıştı genç ikili.

Ve nedendir bilinmez...o gün Hoseok yalnız olmadığını hissederken, Taehyung ise ilk defa isteğini birine belli etmeden anlaşıldığını düşünmüştü.

•••
Ya bir şey itiraf edeceğim, en sevdiğim hikayem bu olacak sanırsam. Çünkü bilmiyorum ama çok hoşuma gidiyor bu :")