Mafia Organization [EDITING]

UNANG KABANATA

"You'll gonna regret everything you've done! You will pay for this!"

Gising ako, nagising ako. What a nightmare. Lagi nalang ba akong guguluhin ng mga nightmares ko? Yung alarm ko din ay nakatulong para tuluyang magising sa madilim na pagtingin sa dilim.

"Sir Dale, kakain na po", sabi ni Manang sa akin nang buksan nya yung pinto. Wala talaga akong gana but I have to. I easily nod at her at tuluyan ng nawala sa paningin ko.

Bumaba na ako ng hagdan at nakita ko sila Mom, Dad at Reina. The two woman smiled at me perfectly. Mom and Reina, hinintay ako bago kumain, but dad? He left the table without any single word. Too cold for summer.

"Honey, hindi mo ba isasabay si Dale sa pagpasok?", tanong ni mom kay dad. As if he will do.

"I can't see anyone around, sino bang Dale yon?." cold na sabi ni dad sabay halik sa noo nina mom and Reina without glaring at me. As he passed me like a wind, I just stared at his back until he close the door.

"Son, that's not your fault," mom said for me to feel fine kahit na may ganon na treatment sa akin.

"As I said, ignore it bro," sabi sa akin ni Reina at nginitian lang ako ni mom.

Why he can't understand the whole thing? It's just an accident yet it is all my fault.

( September 2007 )

"Bro, wanna play?", pag aaya sa akin ni kuya Troy at nag nod nalang ako as a response. 

"Let's play taya-tayaan", sabi nya. "Reina, wanna join?", tanong nya kay Reina at tumakbo si Reina papunta sa kanya para makisali.

Pinatong namin yung isang kamay namin tapos bigla kaming sumigaw ng "Maiba taya!". Puti kaming dalawa ni Reina at black naman si kuya.

"Uy kuya, taya ka!", masayang sabi ko kay Kuya with matching smirk.

Nagbilang sya hanggang tatlo as a sign na start na yung game namin. Si Reina tumakbo papunta sa bahay at nakita ko syang nagtago sa likod nung pader namin tapos ako tumakbo papalabas na bakuran namin. Ako yung target ni Kuya kasi baka makabasag daw sya ng gamit sa bahay.

Papatawid na ko sa kalsada kasi wala na kong mapupuntahan para hindi ako mahuli ng biglang..

"Yung bata!"

"Si kuya hala!"

"Shett!"

"Kaninong anak 'to?!"

"What the fuck!"

"Ambulansya!"

My whole world began to crash, what did I do? Nakita ko si Reina na naiyak na tumatakbo papunta, papunta, papunta kay kuya.

"Kuya hoyyyy!? Bumangon ka jan!", narinig kong sigaw ni Reina.

"Kuya Dale! Si Kuya Troyyyyyy!" pasigaw na sabi sa akin ni Reina na nagpabalik sa mga senses at utak ko kung ano ang nagyayari.

Dali- dali akong tumakbo sa kanya na hawak si kuya Troy. Kinuha ko yung phone ni Kuya at dinial yung number ni mom and dapat nung malapit na ospital para sa ambulansya.

Makalipas lang yung ilang minuto ay nakita ko si mom na pinapark na yung kotse nila sa bahay at tumakbo bigla papunta kay Kuya. 

"Anak! Wake up! What happened to you! Anak ano ba?! Andito na si mommy oh, anak gising na please. Son wake uppp! Arturo tumawag ka ng ambulansya! Sino gumawa nito?! Sino?! Wala man lang bang nakakita?! Yung kotseng nakabangga sa kanya asan?!" galit na sabi ni mommy sa mga nakakita ng insidente.

"Tumakas ho" malakas na loob na sinabi ng isang ka edad ko na lalaki yun kay mommy.

"Dale, what happened?" sabi sa akin ni dad but hindi ko masabi sa kanya lahat ng nangyari. 

"The ambulance is there, dad." sabi ni Reina kay dad at binigyan nya ako ng I-Save-You look.

Dinala nila si kuya sa hospital pero dead on arrival. Umiyak ng umiyak si mom. Si Dad naman nakikiusap sa Doctor na gawan pa ng paraan. Si Reina naman tulala. At ako, akong may kasalanan ng lahat ay hindi alam ang gagawin sa ganitong sitwasyon.

After ng burol at libing ni Kuya ay para kay Dad: "I only have my one and only daughter."

So ako, kinalimutan na niyang anak nya ako.

~~~END~~~

"Dale, nilalamig na yung pagkain mo. Eat it.", sabi sa akin ni Mom. I love her. She did not think that I'm his stupid son that cause his other son's death.

Natapos na kaming kumain at pumunta na ko sa kwarto ko para maligo at magready para sa pasukan. Hindi ko alam kung bakit pa ko pinag- aral ni Dad eh hindi nya na naman ako anak. 

Sumakay na kami ng kotse ni Mom para pumunta sa school. Tahimik lang kaming nasa byahe hanggang makita ko yung pinaka gate ng school namin.

DEITH UNIVERSITY

Pinarada ni Mom yung sasakyan at lumabas na kami. Nag good luck pa sya sa amin ni Reina bago sya umalis.

Malaking parking lot, walang courts para sa basketball at volleyball, hindi makulay, black and white yung theme at ang nakaagaw ng pansin sa akin ay yung apat lang na buildings yung nakatayo dito sa school na to pero napakalawak ng ground area.

"Where are we? Is this a school or a haunted school? Black and white theme, seriously?", pag-angal ni Reina. Hinila ko nalang sya para manahimik sya at baka may makarinig pa sa kanya.At sa paghila ko sa kanya, nakita namin yung isang lugar na pinagkakaguluhan ng mga estudyante. Sumingit kami sa kanila hanggang makarating kami sa unahan at ang pinagkakaguluhan lang naman ay isang

TIMBANGAN

Seryoso? Pinagkakaguluhan na ang timbangan ngayon? What a shit.

"This is craziness", sabi ni Reina.

"Kapag may nakarinig sayo, I'm going to leave you alone in this school.", sabi ko sa kanya para tumigil na. Tinarayan nya lang naman ako.

But she's right. Bakit may timbangan na pinagkakaguluhan? Bakit wala man lang courts para sa sports at lalong bakit 4 lang yung buildings?

THIS IS SHIT.