NEVER FAR AWAY

~ VII ~

"Hindi ka makakatakas kahit saan ka pumunta. Mahuhuli ka pa rin namin!"

Sigaw yun ng isang lalaki.

I'm in a dark forrest, running as fast as I can.

I don't know what have I done.

Hindi ako athletic pero nakakapagtakang napakabilis kong tumakbo. At parang ang gaan gaan ko.

Nakahanap ako ng matataguan. Sa isang masukal na damuhan, sumiksik ako sa ilalim kahit na may mga halamang tinik sa paligid.

Narinig ko ang mga yabag ng kabayo palapit sa direksyon ko.

"Hindi sya basta basta makakalayo. Hanapin nyo ng mabuti baka nagtatago lang!"

Bahagya akong sumilip at nakita ko sa di kalayuan si Kenro. Nakasakay sya sa kabayo at may hawak na torch, iniinspeksyon ang paligid.

Why are they chasing me? At bakit nandito na naman ako sa lugar na ito?

Umayos ako ng pwesto ko. Mula sa pagkakadapa at dahan dahan kong itinukod ang braso ko sa lupa.

Wrong move. I made a sound nang matusok ako ng tinik na nasa lupa.

Mabilis na nakalapit sa pwesto ko si Kenro at winasiwas ang espada nya, dahilan para matabas ang mga damo na nakatakip sa akin.

Mabilis akong bumangon. Tumayo ako at nagsimulang tumakbo.

"Habulin nyo" utos ni Kenro.

"Ako nang bahala." boses naman ng isang lalaki.

Napalingon ako.

I saw an arrow fastly flying to my direction. Too late to dodge. I'll be head shot for sure.

Before I can blink an eye, it hit me. Kasabay ng pagpatak ng luha ko ay ang pagbagsak ko sa lupa..

***

I woke up in the hospital.

I was panting when I opened my eyes. Kinapa ko ang noo ko. Wala namang arrow.

"What's happening, sweetie?" mom asked.

"Mom" Nagsisikip ang dibdib ko. Kumapit ako sa kamay nya. "Mom, they are going to kill me. Please help me"

"Shh, please relax Xyerah. Mommy is here. That's just a dream." She began to panic when I started to cry out loud. She called for help and nurses came rushing in.

"Let me out of here. I don't want to stay here!" I screamed. "They will find me here"

Nagwawala ako sa bed, tinanggal ko ang swero at kung ano anong aparato na nakakabit sa akin.

"Ma'am, please calm down" awat ng mga nurse sa akin.

Four of them stopped me from moving. The doctor came at may itinurok sa akin.

I slowly felt weak afterwards.

"Binigyan ko lang sya ng pampakalma, Mrs. Yu." sabi ng doctor kay mommy.

Nag usap silang dalawa pero hindi ko maintindihan ang mga pinagsasabi nila.

Inayos nila ako sa pagkakahiga at muling kinabitan ng kung ano ano. Namimigat na naman ang mga talukap ng mga mata ko.

"No" umiiyak na sabi ko. "I don't want to sleep. Please"

Hinaplos ni mommy ang buhok ko. "It's ok hun, please get enough rest. Magpagaling ka na."

"Mom" mahinang sabi ko. "I don't want to sleep. They will kill me... please... "

Unti unti na akong hinila ng antok.

Bago ako mapapikit, may nakita akong lalaki sa tabi ng kama ko. Ito ang lalaki na nakablack cloak. Pilit ko syang inaaninag.

He stared at me.
"It's ironic why you're so scared to be killed but you tried to take your own life."

"Mister.. " I whispered.  "What are you really?"

"I am.. " he said and check his notebook.

"A grim reaper."

"I see.." I closed my eyes.