Happiness

2

Harry POV - de rondleiding

Maandag

Ik druk de wekker uit die een irritante piep geluid maakt. Waarom laat mijn wekker me niet even nog tien minuutjes uitslapen?

Vandaag is het maandag en dat betekent nooit iets goeds. Het is de begin van de week. En je moet zo lang wachten voordat het weer zaterdag is.

Maandag betekent ook school. Iets waar nooit iemand blij van wordt.

Ik heb me klaar gemaakt. Ik sta op het punt mijn huis uit te gaan, wanneer ik me ineens besef dat ik geen eten voor school heb klaar gemaakt.

Ik ren naar de keuken om snel een paar broodjes met pindakaas te smeren.

Dat 'snel' kan je weglaten, want iets verstoort mijn concentratie om dit snel te kunnen uitvoeren.

Mijn nieuwe buurjongen van tegenover staat buiten met zijn fiets bij de hand.

De rollen zijn nu omgedraaid. Ik sta nu binnen voor de keukenraam en hij staat buiten voor zich uit te staren.

Opgegeven moment draait hij zijn hoofd om en ben ik betrapt op staren. Ik weet niet wat het is, maar op een of andere manier wil ik elke dag naar hem staren.

Ik zwaai -net als gister- naar de jongen en weer zwaait hij terug met een glimlach.

Hij gooit zijn tas op zijn rug en vertrekt zonder te kijken weg. Wat mij teleurstelt. Waarom keek hij niet nog even terug naar mij?

Ik besef me nu dat ik 5 minuten heb verspilt door het staren naar een jongen die ik niet eens ken.

Raar.

Ik maak snel mijn broodjes klaar, gooi het in mijn tas en fiets met snelle vaart naar school toe.

"Hehe, daar hebben we slome Harry hoor," zegt Dave lachend.

Ik rol mijn ogen en geef hem een mannelijke knuffel. "Waar is Madison?" vraag ik, als ik de kleine bruinharige meisje nergens kan vinden.

Dave wijst de kant op naar de grote boom die in het midden van het schoolplein staat.

Ik zie Madison flirten met een jongen. Het ziet er hilarisch uit. Ze staan heel dicht tegen elkaar op tegen de boom aan. Vanaf hier ziet het er heel ongemakkelijk uit, als je het mij vraagt.

"Wedde, die twee houden het niet langer dan een maand vol." Ik kijk met een grijns de kant op van Dave, hopend dat hij de uitdaging aangaat.

"Ik gok een halfjaar." Ik knik. "Wie gelijk heeft krijgt een zak snoep na keuze van de ander." We schudden elkaar de hand en kijken elkaar lachend aan.

De bel luid hard door het schoolplein heen. Dit betekent dat de lange schooldag van start is gegaan.

"Goedemorgen klas," begint onze docent geschiedenis met zijn zin. 
"We krijgen een nieuwe leerling in onze klas. Hij heeft proef dagen op deze school, dus je moet er niet zeker vanuit gaan dat hij voor altijd in onze klas zit, maar de kans is aanwezig.

"Dit is Louis en komt voor sowieso twee dagen in deze klas. Wees lief tegen hem. Laat hem weten dat hij hier thuis hoort." Iedereen knikt gehoorzaam.

De docent klopt op de schouder van Louis en glimlacht. "Wie wilt hem een rondleiding geven?"

Bij het woord 'wie' steek ik gelijk mijn hand omhoog. De docent wijst mij aan en glimlachend loop ik naar Louis toe.

En pas dan zie ik hem voor het eerst goed. Hij heeft bruin haar, blauwe ogen en een schattige lach. Iemand waarmee ik graag bevriend wil worden. En met deze rondleiding kom ik hem vast wel beter te leren kennen.

We lopen samen het lokaal uit en kijken elkaar ongemakkelijk aan. "Louis was het toch?" vraag ik om de stilte te doden.

Hij knikt.

"Ik ben Harry."

Hij knikt weer.

Oké aanspreekbaar is hij niet, maar misschien wordt hij wat losser tijdens de rondleiding.

"En dit is de gymzaal," zeg ik vrolijk en wijs naar de twee klap deuren die dicht staan. "Ik denk niet dat we naar binnen mogen,  maar morgen hebben we gym, dus dan kan je de gymzaal zien.

Hij knikt en we lopen samen weer veder. "Dus, waarom ben je hiernaartoe verhuist?" Hij kijkt me wat bangig aan, maar antwoord toch.

"Mijn vader en ik willen een nieuwe start maken." Ik knik geïnteresseerd.

"Waarom als ik vragen mag?" Hij kijkt naar de grond. "Ik heb het er liever nog niet over, maar ik vertel het je later wel een keer.

Ik knik begrijpelijk. We zijn vreemde van elkaar en het zou raar zijn als hij heel zijn levens verhaal aan mij vertelt.

We eindige bij het aardrijkskunde lokaal. "Bedankt voor de rondleiding." Hij kijkt me dankbaar aan.

"Geen probleem. Ik hoop dat je niet verdwaalt raakt in dit gebouw." Hij grinnikt. "Ik denk dat, dat niet zo snel meer zou gebeuren door je goede rondleiding," zegt hij.

Ik bedank hem en snel daarna gaat de bel voor de pauze. We lopen samen naar de kantine en ik maak hem kennis met mijn vrienden.

———
Na een schooldag te hebben gehad, geniet ik nog even terug van deze dag. Louis is een lieve, maar wel een heel verlegen jongen.

Ik begroet mijn ouders en vertel mijn verhaal hoe mijn schooldag was verlopen.

Na dat we nog gezamenlijk hebben gegeten, ga ik weer terug mijn warme bed in.

Tweede deel!!

Ik vind het oprecht super leuk dat er nu al een paar lezers zijn!

Het zijn er niet veel, maar het geeft me een gelukkig gevoel als ik zie dat er mensen zijn die mijn verhalen lezen!

Super vet en bedankt dat je mijn boek leest!