Happiness

3

Harry POV - gepiep

Dinsdag

Dinsdag. De kortste schooldag die er is. Ik heb vandaag gym en Engels. Een dag waar je echt blij van wordt.

Ik heb een lekker ontbijtje gemaakt en mijn moeder komt bij me zitten en kijkt me doordringend aan.

Om bang van te worden.

"Mam, wat is er?" Ze glimlacht liefjes. "Heb je het al gezien? We hebben nieuwe buren!" Roept ze blij.

Ik zucht opgelucht. Ik dacht dat er iets ergs aan de hand was door haar doordringende blik.

"Ja mam, ik heb ze al gezien." Althans alleen Louis. Veder weet ik niet wie er nog meer wonen. Misschien heeft hij wel broertjes of zusjes.

"Lieverd. Ik ga ze uitnodigen om bij ons te gaan eten, ze zijn tenslotte wel onze nieuwe overburen."

Ik vind dit idee een super idee. Dit betekent een gezellige diner met twee families. Plus kom ik meer achter Louis te weten.

"Goed plan mam, maar ik moet nu naar school." Ik geef mijn moeder en mijn vader die een krant zit te lezen een kus.

Ik stap snel op mijn fiets, want het waait heel hard en ik wil niet te laat komen.

Aangekomen op school, gooi ik mij fiets het fietsenhok in en loop naar de gymzaal.

We beginnen altijd met gym. Ik vind gym hartstikke leuk en als het in de ochtend is, wordt je op een fijne manier goed wakker.

In de kleedkamer kom ik Louis en Dave tegen. Ze zitten in een diep gesprek, als Dave mij opvalt.

"Hey Harry, we hadden het net over je," zegt Dave grijzend.

"Oh, vast alleen maar goede dingen." Ik kijk Louis aan die glimlachend naar de grond kijkt.

"We hadden het over dat jullie buren zijn." Ik knik. "Klopt leuk he," zeg ik vrolijk.

Nadat ik me ook had omgekleed, lopen we met zij drieën de gymzaal in.

We gaan zitten naast Madison die er niet uit ziet. Ze heeft een knot recht boven op haar hoofd. Het lijkt wel een vogelnest.

"Hey volgel," grap ik, maar aan het gezicht van Madison kan je zien dat ze het totaal niet grappig vindt. Om het nog duidelijker te maken steekt ze haar middelvinger naar me op.

Louis daarentegen grinnikt zachtjes om mijn woordgrap. Tenminste iemand die mij grappig vindt.

Onze gym docent komt het lokaal in. "Goedemorgen iedereen. Vandaag gaan we iets hartstikke leuks doen."

Je hoort aan zijn stem dat dit totale sarcasme is.

"We gaan de piepjes test doen." Iedereen maakt zeurende geluiden.

Piepjes test is een marteling. Je moet onnodig heen en weer rennen en het gepiep gaat steeds sneller. En echte marteling als je het aan mij vraagt.

"Ach, het wordt vast leuk. Maakt een team van twee. De ene rent en de ander moedigt aan. En later wisselen we de rollen om," zegt onze gym meester en klapt in zijn handen als sein dat er groepjes gemaakt moeten worden.

Madison en Dave gaan samen. En Louis en ik gaan samen. We hebben besloten dat Louis bij ons eerst gaat rennen en Dave bij hen.

Alle leerlingen gaan klaar staan en bij het eerste gepiep rennen ze allemaal tegelijkertijd weg.

Er is een soort beest in me losgekomen bij de eerste piep, want ik begin als een gek te klappen om Louis aan te moedigen.

Na al veel gepiep te gaan zijn ze al bij 8 en Louis rent nog steeds!

Er rennen er nog 5, waaronder Louis. Dave is helaas uitgevallen bij 6. Hij is niet al te goed in rennen. Dat blijkt.

Ik zie dat Louis het steeds zwaarder krijgt, wat mij er automatisch voor zorgt dat ik bijna begin te schreeuwen om hem door te laten rennen.

Na een tijdje is hij de enige die de 10 heeft gehaald.

Hij komt buitenadem naar me toe. Ik geef hem een highfive. "Dit was zo goed Louis!" Roep ik terug.

"Zonder jou vreselijke aanmoediging, maar lieve aanmoediging had ik het nooit gehaald," zegt Louis lachend.

Ik kijk hem spottend aan. "Ik verwacht dat jij dit nu ook bij mij gaat doen. Ik wil namelijk ook de 10 halen." Louis lacht voor de zoveelste keer naar me en knikt. "Deal."

Nu ben ik degene die klaar gaat staan, samen met Madison. "Wedde dat ik hoger dan jou ga halen," zegt Madison. "Wedde van niet," zeg ik en precies op dat moment gaat de eerste piep af.

Samen rennen we op een langzame tempo naar de overkant en steeds bouwen we het op.

Louis hoor ik aan de andere kant mij net zo hard aanmoedigen als ik bij hem deed en dat geeft mij een energieke boost.

Na een tijdje zijn alleen Madison en ik over. We zijn bij trap 9, maar ik houd het niet langer meer vol. Terwijl Madison nog genoeg energie lijkt te hebben.

Ik stop hijgend bij 9,5 en val languit op de grond.

Een echte marteling.

Louis komt naar me toe, trekt me recht overeind en geeft me een compliment.

Als de docent de absentie heeft gedaan, mogen we weg.

De andere les ging ook snel voorbij, want voor ik het wist was ik weer thuis.

Ik ga de douche in, want aangezien we gesport hebben en ik niet op school heb gedoucht, moet ik wel even douchen.

Ik pak mijn box, zet hem lekker hard en ik stap de douch in.

Hard meezingend zich ik met de muziek mee en vergeet ik de tijd.

Na ongeveer een halfuur stap ik de douche aan en kleed me om.

Ik loop naar beneden en ik tref een iets wat teleurstellende moeder aan.

"Wat is er?" vraag ik. Ze zucht. "De buurman wilt niet." Ik kijk haar niet begrijpend aan.

Wat? Louis wilt niet? Komt dat door mij? Heb ik iets fouts gezegd vandaag op school?

"Alleen zijn zoon wilt," maakt mijn moeder haar zin af. Ik zucht opgelicht. Gelukkig wilt hij wel.

"Hij komt over ongeveer een uurtje. Je moet je wel een beetje gedragen he lieverd."

"Ja mam," zeg ik zuchtend. Het leuke is dat ze niet weet dat Louis en ik al vrienden zijn, dus ik wil haar gezicht wel eens zien vanavond.

Hey

Ik heb er in dit boek voor gekozen om alleen Louis en Harry in dit verhaal te zetten. Ik wil een keer wat anders, want in mijn andere boeken zit wel heel One Direction erin, dus ik hoop dat dit jullie ook een beetje bevalt.

Xx