Happiness

5

Louis POV - Laurens en Ellis

Woensdag

Vandaag heb ik een gesprek op school met de directeur. Hij wilt met me bespreken of ik op deze school blijf of niet.

Ik wil heel graag hier blijven, want het is dichtbij mijn huis en ik heb een echte vriend op school.

Harry.

Ik kap al mijn papieren die ik nodig heb uit mijn kamer. Ik kijk uit mijn raam en ik zie tegenover mij Harry dansen in zijn kamer.

Ik kan de muziek niet horen, dus het ziet er nog lachwekkender uit.

Ik glimlach en blijf hem aanstaren, totdat hij mij opmerkt. Hij kijkt me ongemakkelijk aan en lacht.

Hij gebaart met zijn handen dat ik moet wachten. Even is hij uit zicht, maar komt als snel terug met pen en papier.

Hij schrijft cijfers op en ik kan erop uit maken dat het zijn telefoonnummer is. Ik pak mijn telefoon en voer zijn nummer in. Op en of andere manier hebben we elkaars nummer nooit gevraagd, maar op deze manier is het veel leuker om iemands nummer te krijgen.

Me: Hey.

Harry: Staren is onbeleefd.

Ik kijk vanuit mijn raam naar Harry die mij grijzend aankijkt.

Me: Ik keek alleen naar een jongen die raar aan het dansen was.

Nu ben ik degene die hem grijzend aankijkt.

Harry: het was vast een leuke jongen.

Ik schud mijn hoofd lachend. En knik daarna toch.

Me: Heel leuk.

Ik beëindig ons gesprek, want anders kom in te laat voor het gesprek op school.

Ik zwaai nog even naar Harry en loop dan naar beneden.

Ik pak mijn brood en stopt dat in mijn tas. Ik sla mijn tas op mijn rug en doe mijn schoenen aan.

Ik zeg mijn vader nog gedag, maar ik krijg geen reactie. Hij zit emotieloos de krant te lezen. Ik zucht.

Was mijn vader nog maar de oude. Toen mijn moeder nog leefde, was hij de vrolijkste persoon die je maar kon kennen.

Ik doe de deur achter me dicht en stap op mij fiets en fiets naar school.

Als ik ben aangekomen op school, loop in naar het kantoor van de directeur.

Ik klop op de deur en wacht tot ik een signaal krijg om de deur te openen.

Ik loop naar binnen. "Hey, Louis. Kom en neem plaats." Ik knik.

Ik ga op een stoep recht tegenover de directeur zitten.

"Dus Louis, hoe is het ermee." Ik haal mijn schouders op.

De directeur weet dat mijn vader in een depressie zit en ik er zo goed als alleen voor sta.

"Ik wil dat er als er iets is gebeurt thuis, je me het gelijk vertelt. Oké?"

"Dat is het probleem juist," zeg ik zo zacht mogelijk, maar nog net hoorbaar voor de directeur.

Hij trekt zijn wenkbrauw op en kijkt me raar aan. "Louis, wat bedoel je?"

Ik zucht. "Het enige wat hij doet elke dag is de krant lezen. Ik wil mijn oude vader terug."

Ik kijk naar de grond en tranen vallen op de vloerkleed.

"Is er iemand hier op deze school die je vertrouwd?"

Ik knikt. Harry is de enige waarbij ik me veilig voel en waarbij ik mezelf kan zijn.

"Als er nou iets is, dan moet je het diegene gelijk vertellen. Je moet het zien als een vertrouwenspersoon."

Ik knik weer. Dat moet wel lukken. En ik weet zeker dat Harry me kan helpen.

De directeur glimlacht naar me, waardoor ik ook een kleine glimlach op mijn gezicht krijg.

Ik veeg mijn tranen af en kijk de directeur aan.

"Even wat anders. Je wilt hier toch blijven?" Ik knikt. Heel graag. "Dat kan alleen als je naar een andere klas gaat."

Ik kijk hem met grote ogen aan. Waarom dat nou? Ik heb daar net nieuwe vrienden gemaakt.

"Sorry Louis, maar het is niet anders."

Ik knik. Zo erg kan het vast niet zijn. Ik zie Harry elke pauzes nog en na school hebben we alle tijd om samen iets leuks te doen.

De directeur vertelt me nog een aantal dingen over mijn nieuwe klas. Hij geeft mijn rooster en ik merk dat dit rooster veel chiller is dan het rooster die ik eerst had.

Na ons gesprek, sta ik op, schud de directeur de hand en loop zijn kantoor uit.

Ik moet naar lokaal 134, om mijn nieuwe klas kennis te maken.

Ik klop op de deur en wacht tot er open wordt gedaan. "Jij moet vast Louis zijn?" vraagt de docent. Ik knik en geef de meneer een hand.

"Oke Louis, ik ben meneer Maas. Kies maar een leuk plekje uit in de klas." Ik knik opnieuw en ga op een lege stoel zitten.

Wanneer de docent iets aan het uitleggen is en ik heel aandachtig meeluister, wordt ik afgeleid door iemand die op mijn rug tikt.

Rustig draai ik me om en kijk de jongen geïrriteerd aan. "Jij bent Louis toch?" Ik knik.

"Mooi, ik ben Laurens en dit is Ellis," zegt de jongen en wijst naar het meisje dat naast haar zit.

Ik knik weer. Ik heb niks aan deze informatie. Ik wil hier zo snel mogelijk weg, om Harry weer te zien.

Na de les stop ik alles zo snel mogelijk in mijn tas en ren zowat het lokaal uit, maar ik wordt weer tegengehouden door die vervelende jongen.

"Hey, waar ga je heen?" Ik kijk hem geïrriteerd aan. "Ik ga naar huis," zeg ik en wil weer weglopen, maar hij houd me weer tegen.

"Misschien kunnen we samen fietsen?" Ik zucht. Het plan om zo snel mogelijk naar huis te gaan is mislukt.

Ik geef aan dat ik het geen probleem vind en fiets samen met de vervelende Laurens en de niks zeggende Ellis.

Als ik thuis kom, zeg ik mijn vader gedag, maar ik krijg zoals altijd geen antwoord of iets terug.

Ik loop naar mijn kamer, doe mijn jas en schoenen aan en ik ga voor mijn raam zitten.

Puur om Harry vandaag nog even te zien.

Heey lezers.

Ik heb gekozen om niet alle andere bandleden erin te doen. Ik wilde er echt voor zorgen dat het alleen een Larry verhaal is en niet meer.

Ik hoop dat jullie dit leuk vinden xx