Happiness

4

Happy POV- Het diner

Dinsdag avond

Mijn moeder heeft de tafel voor vier heel mooi gedekt. Er branden kaarsjes aan en het ziet er gezellig uit.

Als er iemand op bezoek komt maakt ze het altijd extra mooi, omdat de eerste indruk heel belangrijk voor haar is.

Met de eerste indruk kan de ander weten wie jij ongeveer bent. Neem bijvoorbeeld Louis.

Hij praat niet zoveel, dus je eerste indruk is dat hij heel verlegen is. Je weet het niet zeker van diegene, maar dat is alleen wat jij denkt en ziet.

Nadat mijn moeder de laatste puntjes op de I heeft gezet en mijn vader zich ook helemaal heeft omgekleed, wordt er aangebeld.

"Ik doe open," zeg ik en mijn moeder knikt naar mij.

Ik doe de deur open en Louis staat met een glimlach naar me te kijken. "Kom binnen," zeg ik en neem een stap naar de zijkant, zodat Louis langs mij kan lopen.

We lopen samen de woonkamer in en Louis kijkt nieuwsgierig de kamer rond. Hij geeft mijn vader en moeder en hand.

"U heeft een mooi huis," zegt Louis tegen mijn moeder. Ze bedankt Louis.

"Laten we dan maar gelijk beginnen met het avondeten?" stelt mijn moeder voor en iedereen stemt in.

Ik ga naast mijn vader zitten en Louis heeft tegenover mij een plek bemachtig.

"Vandaag heb ik rijst met gehaktballetjes gemaakt," vertelt mijn moeder. Ik staar Louis aan en zie hem knikken op alles wat mijn moeder over haar gerecht vertelt.

Mijn moeder maakt altijd rijst met gehaktballen als er bezoek is, omdat mijn vader altijd zegt dat ze dit super lekker kan koken.

En hij liegt niet, want ze maakt dit als de beste.

Als mijn moeder alles heeft uitgelegd wat er allemaal op tafels staat, mogen we eindelijk beginnen met eten.

Wat heb ik een honger. Een uitleg van een kwartier en niks mogen aanraken, is heel zwaar.

"Het smaakt zoals altijd weer super lekker, schat," zegt mijn vader.

Het is een tijdje stil, want we genieten allemaal van het eten, totdat mijn moeder een einde maakt van de stilte.

"Dus, Louis, vertel eens wat over jezelf." Hij kijkt me aan. "Er valt niet echt iets over mezelf te vertellen," zegt hij simpel.

Ik kijk hem bedenkelijk aan. Er moet toch wel iets zijn wat hij kan vertellen.

"Heb je geen hobby's?" vraag ik. Hij neemt een hap van zijn eten en knikt.

"Ik lees graag," zegt Louis, als hij zijn mond leeg heeft. Ik knik geïnteresseerd.

Lezen is totaal niet mijn ding. Ik luister liever muziek en spreek vaak af met Madison en Dave.

"En veder? Met wie woon je hier?" vraagt mijn moeder. Hij kijkt me weer aan, maar dan met een zenuwachtige blik.

Ik knik naar hem om hem gerust te stellen. Iets over zijn familie zit hem dwars.

Ik denk dat ik daarom nog niemand anders dan alleen Louis uit dat huis heb gezien lopen. En dat er ook een reden moet zijn dat alleen Louis bij dit etentje is.

"Ik woon samen met mijn vader," zegt hij zacht, maar nog wel hoorbaar voor iedereen.

"En heb je nog broers of zussen." Hij knikt. "Ik heb 2 zussen, maar die wonen allemaal op hun zelf." Mijn moeder knikt weer.

Nu is mijn vader degene die hem een vraag stelt waar Louis moeite mee heeft. "Waar is je moeder?"

Ik weet het niet zeker, maar iets zegt me dat er iets niet goeds met zijn moeder is gebeurt.

"Mijn moeder is nog niet heel kort geleden overleden," zegt Louis en kijkt verdrietig naar beneden.

Ik kan het niet zien, maar ik weet gewoon dat hij huilt. "Oh Louis het spijt me zo," zegt mijn moeder en slaat een arm om Louis heen om hem gerust te stellen.

Ik leg mijn bestek neer en kijk hem met medelijden aan. Ik heb het zo erg met hem te doen.

Daarom is hij altijd zo afstandelijk en stil.

"Hey, mogen Louis en ik van tafel? Ik heb mijn kamer nog niet laten zien." Mijn ouders knikken en we lopen samen naar boven.

We gaan zitten op mijn bed en Louis staart naar de grond.

"Het spijt me Louis." Ik geef hem een knuffel. Ik kon aan hem zien dat hij er één heel hard nodig heeft.

"Het is oké. Het is fijn dat ik het heb kunnen vertellen." Ik knik naar hem en ik laat weten dat zijn verhalen veilig bij ons zijn.

"Mooie kamer heb je trouwens," zegt Louis en kijkt om zich heen.

Ik kijk hem glimlachend aan. Als hij dit meent dan weet ik het ook niet meer. Het is een troep in mijn kamer. Als mijn moeder ziet dat ik mijn kamer niet heb opgeruimd terwijl er bezoek is, vermoord ze me.

"Veel mooier dan mijn kamer," zegt hij er nog achteraan.

"Ja? Heb je geen mooie kamer?" Hij schud zijn hoofd. "Het heeft een bed, kast en een bureau, maar daar blijft het ook bij."

Ik kijk hem meelevend aan. "We hebben niet genoeg geld. Sinds mijn moeder is overleden, zit mijn vader in een depressie en werkt niet meer, want hij ziet het nut er niet van," zegt Louis om het voor mij duidelijk te maken.

"Ik kan je wel helpen om geld te verdienen." Hij kijkt me met een kleine glimlach aan. "Hoe?"

"Ik werk als krantenwijk. Je kan me helpen als je wilt. Dan delen we het geld. Plus het is ook veel gezelliger om het met z'n tweeën te doen," grijns ik.

"Heel lief van je, maar dan krijg je minder geld." Ik haal mijn schouders op. "Zoals ik net zei, het is veel leuker om met z'n tweeën te werken." Nu grijnst hij ook.

"Deal," zegt hij en we schudden elkaar de hand.

"Ik werk elke donderdag, dus als je dan na school voor mijn deur staat met je fiets, regel ik de rest." Hij knikt en bedankt me.

Na ons leuke, maar ook serieuze gesprek, is Louis naar huis gegaan.

Nu ik weet dat Louis het zwaar heeft thuis zorg ik ervoor dat het minder wordt, door veel met hem door te brengen. Ik wil een goede vriend voor hem zijn, vooral in deze donkere periode van zijn leven.