Chapter 27

1.3K 22 0
                                    

Chapter 27

"What do you need from me? Bakit ka nandito?"

I burst out when I saw Zedric on the lobby of my condo unit. Hindi pa ba sapat na ilang days niya akong kinukulit? Ilang araw na din siyang nagpapadala ng bulaklak, chocolates at iba't-ibang pagkain na nakapangalan sa'kin kahit hindi naman ako nag-order non.

I declined it or refused not to get it dahil hindi naman ako santo o puntod para alayan niya ng kung ano-anu.

Hindi ba talaga siya titigil? Kailan ba siya mapapagod? Kasi ako, pagod na pagod nang makita yung pagmumukha niya na umaaligid sa condo at ibang establishment dito.

I became harsh with him the last time we had a conversation at the park. But I don't regret anything. He needs to hear what's on my mind—what I feel— so he won't expect something from me.

"Are you free tonight?" He asked me, still not looking on my eyes.

"Hindi."

"I would like to invite you for a dinner—"

"Ayoko."

He heaved a sigh. "Please..." Huminto siya sa pagsasalita at direktang tumingin sa mga mata ko. "Just let me be with you for tonight. After this, if you decided not to see me anymore, I will respect it."

We looked on each other's eyes for five seconds before I cut it off.

"Fine."

If that's the only thing to get rid of him, following me around the premises, I will do it.

I can't imagine that I will go this far, allowing myself being with my ex inside a car. Hindi ako nagsalita buong biyahe hanggang sa makarating kami sa engrandeng resort na may amusement park sa loob. Mayroong ferris wheel, roller coaster, caterpillar ride at iba pa.

Bukod sa operators ng rides, walang ibang tao doon kung hindi kami lang.

Nakaawang ang mga bibig ko habang naglalakad kami papalapit sa carousel. May iba't-ibang kulay at disenyo 'yon, nababalutan din ng matingkad na patay sinding ilaw sa ibabaw noon.

Muling bumalik yung ala-ala nang panahon na madalas kaming bumisita sa amusement park sa mall. Dahil bukod sa paglalakad pauwi sa bahay ko pagkatapos ng klase, tuwing birthday ko o monthsary namin ay amusement park kami pumupunta para i-celebrate 'yon.

Kita ang malawak na ngiti sa labi niya nang makita ang naging reaksyon ko.

"Gusto mong sumakay?"

Umiling ako.

"Sige na. Just try it." Tatanggi pa sana ako nang mahawakan niya iyong kamay ko para alalayang sumakay doon.

Wala akong nagawa kung hindi kumapit doon habang dahan dahan iyong umaandar.

He was standing on my side, while his right hands were guiding my back to support me.

As I look on the place, I saw how his eyes glisten while looking at me, smiling. The genuine smile that he used to show me before.

"This is your favorite ride, right?"

Dati. Hindi na ngayon.

I didn't answer him, nanatili akong tahimik habang pinapanatili ang posisyon ko.

Sa pagbalik ng ala-ala ng nakaraan, panandaliang bumalik din yung sakit.

Kung sumipot siya nang araw na 'yon, kung hindi niya ako iniwan, kami parin kaya hanggang ngayon?

I was trying to control my emotion towards him as tears in my eyes are about to form.

Hindi ka na dapat nasasaktan. Hindi ka na dapat makaramdam ng panghihinayang.

Love Me Harder (Contract Series #2) (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon