Chapter eight: The Loser's Seat

29 1 0
                                    

Ashton's POV

"Ma, ba't ka pala tumawag kanina?"

"Ah, gusto ka sana kausapin ng tatay mo. Nandun siya sa kwarto niya." - mama

Nasa bahay na ako ngayon at papunta na ako sa kwarto ng dad ko. Kahit nasa bahay na siya, trabaho parin siya ng trabaho. Wala talaga siyang oras para sakin. -_-

Pumasok na ako sa kwarto niya at nakita siyang nakaharap sa kanyang laptop.

"What do you want from me?", sabi ko. Wala talaga akong respeto sa kanya, sanay naman siya na ganyan ako eh.

"There'll be a business meeting later. You have to---"

"No. I won't go there, and you can't force me to." - ako.

Tsk, ba't ba kailangan ako pumunta sa mga business meeting niya? I don't have any interest in those kind of things.

"Son, you have to go. Get dressed, we'll be leaving in a few hours."

"DIDN'T YOU ME HEAR ME? I SAID I WON'T GO!" sigaw ko, tapos lumabas na ako sa kwarto niya.

Son? Tch, pinapatawa niya ba ako? Kailan ko pa siya naging tatay? All he cares about is our company. Tsk, I hate that old man. >:(

Pumunta na ako sa kwarto ko para matulog. Pero hindi ako makatulog. -_-

Naalala ko nanaman yung babaeng yun. Kailangan akong makaganti sa kanya bukas. Ano kaya ang magandang gawin sa kanya.

Hmmm......Ah! Alam ko na mwahahahaha!! Humanda ka sakin >:)

Lily's POV

Nandito ako ngayon sa classroom, katabi sa isang demonyong ubod ng sungit.

"Okay class, didn't I give you an assignment? I asked you all to compose your own story, so I hope you did your homework.", sabi ng English teacher namin.

"Mr. Parker, do you mind sharing your story to the class?" - teacher

Makikita mo sa mukha niya na parang naiirita talaga siya, pero tumayo naman siya at pumunta sa harap ng klase.

"My story is a very sad story that will surely make you cry. There was a girl who was very sad. And because the girl was sad, the boy was also sad. And because they were so sad, their parents were also sad." - Ashton

WOW What a very touching and sad story. Naiiyak na nga ako eh. -_-

"A-ah, thanks for sharing to us your story Mr. Parker. It was very, indeed, wonderful."

Ang plastic ni ma'am. Ang adik talaga nitong Ashton nato. 

*LUNCH*

Haay, wala akong kasama ngayon. Wala kasi sina Hazel at Rorie, inutusan pa sila sa teacher namin. Wala din si ate Soo Mi, nasa Korea siya ngayon. :(

Pero nagulat ako nang hawakan ni Ashton ang kamay ko at kinaladkad ako papunta sa isang table sa canteen.

"Sit.", sabi niya sakin. Eeek! Nakakatakot siya. T^T

Umupo nalang ako. Napansin ko na parang nagulat ang lahat ng estudyante na nakapaligid samin. Yung iba, tumatawa pa. Huh? bakit kaya?

Mr. Bully, Can You Keep a Secret?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon